De omstandigheden werpen hem de zege echter niet in de schoot.

Het parcours in Sankt Wendel is besneeuwd en bevroren, en het is continu draaien en keren.

De tactiek van Nys: voorzichtig omspringen met zijn pk’s, valpartijen vermijden, snoeihard doorgaan op de langste helling en het verschil beperken in de afdaling.

Erwin Vervecken blijft echter tot de laatste ronde een fameuze plaaggeest.

Met Sven Vanthourenhout heeft Nys echter een ploegmaat en bondgenoot mee.

Met zijn drieën gaan ze de laatste ronde in. Vanthourenhout heeft dan al aangegeven niet meer te kunnen strijden voor de eindwinst, maar hij remt Vervecken in een bocht wel een secondje af, wat de Herentalsenaar lichtjes demoraliseert.

Het is voor Nys al een hele wedstrijd demarreren geweest, maar zelfs in de slotronde kan hij nog eens alles uit de benen persen, tot het melkzuur hem uit de oren spuit.

Maar hij doet het. Hij kwam, zag en overwint. Zes keer opeenvolgend had hij naast de regenboogtrui gepakt.

Nu was het eindelijk prijs.

Nys maakte zijn favorietenrol waar en won.

Acht jaar later won Sven Nys in Louisville, Amerika, op 2 februari 2013 zijn tweede en laatste Wereldkampioenschap. (Diverse bronnen, Yves Brokken en Wikipedia)