Paul Smolders, geboren te Oostmalle op 7 augustus 1921 en overleden te Berchem op 10 april 1997, is een schilder uit een lange Vlaamse traditie.
Na het behalen van de licentiaatstitel Germaanse talen, schrijft hij zich in voor een artistieke opleiding aan de Antwerpse Koninklijke Academie en vervolgens aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten.
Isodoor Opsomer, Julien Creytens en Albert Van Dyck worden zijn leraars.
Hij leert er dat achter het schilderen van het uiterlijke, of het nu gaat om een landschap of een model, een mens en een ziel aanwezig zijn.
Als intimist is Paul Smolders gepassioneerd door het tekenen en schilderen van kinderen, ballerina’s, jonge vrouwen en hier en daar een landschap.
Ook het moederschap en het circus zijn thema’s die steeds weerkeren. Hij houdt van een dromerige, poëtische vormweergave.
Zijn wereld typeert hij in ontelbare rake schetsen.
Hij observeert en schetst; hij is een buitengewoon knap tekenaar.
Tekenen is voor hem essentieel en betekent bij uitstek de spontane verwerking van zijn denken.
Paul Smolders is standvastig in zijn stijl, sober en synthetisch.
Hij ziet zichzelf niet als een vernieuwer, maar eerder als een liefdevol observator.
Zijn werk is een kunst van pure menselijke tederheid en werd onder andere tentoongesteld in Antwerpen, Brugge, Brussel en Knokke, maar ook in Den Haag, Rotterdam en New York.
In 1952 ontving Smolders de prijs Appel van het Comité voor Artistieke Werking.
Het Provinciaal Centrum Arenberg in Antwerpen organiseerde in 1991 een huldetentoonstelling (Diverse bronnen, website Smolders, De Post 8 oktober 1961 en Wikipedia)
Toen gisteren nog vandaag was 