Viviens carrière begon in het theater met The Green Sash, maar het stuk Mask of Virtue maakte van haar een ster.
In 1935 begon ze haar filmcarrière met films zoals The Village Squire, Things are Looking Up en Look Up and Laugh.
Haar droom is echter de hoofdrol spelen in de verfilming van ‘Gone with the wind’, het boek van Margaret Mitchell dat ze een paar jaar eerder heeft gelezen.
Op dat moment zijn de regisseur en producent al enkele jaren aan het zoeken naar de perfecte Scarlett O’Hara.
De grootste namen uit Hollywood zijn al overwogen en dan is daar opeens dat Britse meisje.
Het blijkt een kwestie van “the right girl at the right time”, ze krijgt de rol en wint er later zelfs een Oscar mee.
In 1944 werd vastgesteld dat zij tuberculose in haar linkerlong had.
Alhoewel ze nog verschillende succesvolle stukken maakte, zoals Thornton Wilders The Skin of Our Teeth en de film Caesar and Cleopatra in 1946, ging haar gezondheid sterk achteruit.
Toch won ze in 1951 haar tweede Oscar, dit keer voor haar rol als Blanche DuBois in A Streetcar Named Desire.
Vivian Mary Hartley trouwde op haar 19e met Leigh Holman en kreeg een dochter, Suzanne, in 1933.
In 1940 scheidde ze van Holman en trouwde met de beroemde Britse toneelspeler Laurence Olivier.
In het Engeland van die tijd is het koppel bijna net zo populair en geliefd als de Queen.
Maar net als de royals krijgen Laurence Olivier en Vivien Leigh de rioolpers op hun dak.
De bipolariteit van Vivien voedt bovendien de stroom aan geruchten en halve waarheden.
Soms lijkt ze zich te vereenzelvigen met de personages die ze speelt.
Tegen de vroege jaren 60 had ze twee miskramen gehad en de tuberculose maakte haar erg zwak.
Vivien Leigh overleed aan chronische tuberculose in haar huis in Londen, nog geen 54 jaar oud.
Ze werd gecremeerd en haar as is uitgestrooid over het meer bij Tickerage Mill, in Sussex, Engeland.
Ze heeft een ster op de Hollywood Walk of Fame, bij 6773 Hollywood Blvd.
Toen gisteren nog vandaag was 