Adamo boos op Liz (De Post 21 mei 1972)

Adamo en Heino waren daar aanwezig om aan Elizabeth Taylor die er was als ambassadrice van UNICEF een cheque te overhandigen van 9 miljoen Belgisch Frank (223103 euro)

Geld dat afkomstig was van de opbrengst van een verzamelalbum met als titel Star Parade 1971-1972).

Adamo was toen niet te spreken over Elizabeth Taylor, gezien ze pas vijf uur later op de afspraak was. (De Post 21 mei 1972)

Adamo boos op Liz (De Post 21 mei 1972)
Adamo boos op Liz (De Post 21 mei 1972)

Deze week 35 jaar geleden, de juwelen van Wallis Simpson onder de hamer.

Nadat de Hertog in 1972 overleed, behield Wallis Simpson haar titel, Hertogin van Windsor.

Al snel ging het bergafwaarts met haar gezondheid zowel fysiek als mentaal.

In 1986 overleed de Hertogin in haar huis in het Bois de Boulogne te Parijs.

In april 1987 werd een deel van haar juwelencollectie geveild, bij Sotheby’s in een tent aan het meer van Geneve, waaronder de ‘Prince of Wales veren broche’.

Het is een witgouden broche met drie diamanten pluimen, het symbool van de Prins van Wales.

Het was een geschenk van de voormalige koning aan zijn zo geliefde Wallis.

De broche werd op de veiling gekocht door Elizabeth Taylor, een vriendin van Wallis Simpson. Elizabeth Taylor bewonderde de stijl van Wallis en de broche al jaren en voor haar voelde het alsof de broche voor een tijd bij haar moest zijn.

De totale opbrengst van de veiling bedroeg 45 miljoen dollar.

Wallis Simpson werd geboren in 1896 in Pennsylvania, Verenigde Staten.

Via haar tweede man kwam ze in Engeland terecht, waar ze via via in contact kwam met de Britse kroonprins Edward.

Vrijwel meteen werd ze zijn maîtresse. Simpson was niet van adel, eerder gescheiden en Amerikaans.

Hierdoor werd ze met argusogen bekeken. Omdat Eduard toch graag met haar wilde trouwen, moest hij kiezen tussen haar of het koningschap.

De koning besloot af te treden en met Wallis Simpson verder te gaan, misschien wel het mooiste liefdesverhaal van de 20ste eeuw.

In de jaren tot het uitkomen van hun romance tot hun 20ste trouwdag lieten Wallis en Edward VIII sieraden en zilverwerk graveren met teksten die hun grote liefde tot uiting bracht.

In 1935 gaf Mrs Simpson Eward VIII een stel diamanten manchetknopen met bijpassende overhemdknopen met achterop de tekst ‘Hold tight’ gegraveerd.

Vervolgens gaf Edward Wallis in 1935 een met edelstenen bezet kruis met de tekst ‘We are too”, de WE stond voor Wallis/Edward.

Hiermee bedoelde Edward dat ze ook verliefd waren net als zijn jongere broer George die in die periode in het huwelijk trad.

Als kerstcadeau gaf Wallis, Edward in 1935 een 18 gouden sigarettenetui.

Op het sigarettenetui was de kaart van gegraveerd, op de plaatsen waar de nog getrouwde Wallis was samen geweest waren edelstenen en briljanten in het goud gezet, aan de binnenzijde had ze laten graveren ‘ David from Wallis’.

David was de naam die Edward gebruikte in de privésfeer.

In de verlovingsring die Wallis Simson van Edward ontving had hij de romantische tekst “WE are ours now 27 X 36′ laten graveren, de 27 X 36 stond voor de datum van het aanzoek 27 oktober 1936.

De verlovingsring gemaakt door Cartier was een opmerkelijke ring, hij was gemaakt van platina bezet met een 19,77 crt grote smaragd in een entourage van baguette geslepen diamanten.

De smaragd was één van twee stenen die geslepen waren uit een smaragd zo groot als een vogelei dat uit het bezit kwam van een Grand Mogul.

Het stel trouwde in juni 1937 in Frankrijk zonder de aanwezigheid van de koninklijke familie. Wallis Simpson kreeg de titel hertogin van Windsor en verbleef samen met haar man in de buurt van Parijs.

Opvallend aan hun aanvankelijk geheime relatie was dat koning Edward haar bedolf onder geld, cadeaus, waardevolle objecten en vooral: juwelen.

Hij liet sieraden maken door de beste juwelenhuizen zoals Van Cleef & Arpels, Boucheron en Cartier in Londen en New York.

Er wordt verteld dat de betalingen nog wel eens op zich lieten wachten.

Bij hun 20-jarige huwelijksjubileum vervaardigde Cartier in opdracht van hertog Edward een hartvormige broche, bezet met diamanten.

De kroon bestond uit robijnen. Uniek aan de broche is dat deze in 1957 werd vervaardigd van edelstenen die al in bezit waren van de hertog.

In 2010 werden veel juwelen en andere waardevolle objecten uit de collectie van Wallis Simpson in veilinghuis Sotheby’s in Londen geveild.

De opbrengst daarvan was meer dan 9,4 miljoen euro.

De juwelen van Wallis Simpson staan symbool voor een intrigerend liefdesverhaal en het genie van Jeanne Toussaint, destijds het hoofd van de ontwerpafdeling bij Cartier.

Alleen al de waarde van deze Cartier-topexemplaren werd geschat op 3,5 miljoen euro.

Uniek in de collectie van Wallis Simpson was een bijzondere panter-armband uit 1952.

Deze werd door Eduard aan de hertogin geschonken. Op de veiling werd de armband voor maar liefst 5,3 miljoen euro geveild: het hoogste bedrag dat ooit voor een armband tijdens een veiling werd betaald.

Ook een exclusieve flamingo-broche uit 1940 werd voor miljoenen verkocht.

De juwelen van Wallis Simpson staan symbool voor hun liefdesleven, dat ze op die manier lieten vereeuwigen.

Zowel ruim voor als tijdens hun huwelijk speelden juwelen een grote rol.

Vooral een armband met kruisbeeldjes was één van haar favoriete sieraden.

Ze droeg hem vrijwel altijd, ook op haar trouwdag. Elk kruisje had een eigen betekenis en was achterop voorzien van een gegraveerde boodschap.

De voorzijde van de kruisjes waren voorzien van onder andere diamant, smaragd en andere edelstenen.

Het verhaal gaat dat deze armband nu in het bezit is van Madonna.(Diverse bronnen, Story 7 april 1987, Zilver.nl en Wikipedia)

Deze week 35 jaar geleden, de juwelen van Wallis Simpson onder de hamer (april 1987)

Vandaag is het ook al 10 jaar geleden dat de Engelse actrice Elizabeth Taylor is overleden.

Taylor was de Hollywoodlegende bij uitstek.

Haar acteertalent, haar schoonheid en haar tumultueuze liefdesleven (ze trouwde acht keer) zorgden ervoor dat het publiek geen genoeg van haar kon krijgen, noch op het scherm noch in de tabloids.

Elizabeth Rosemond Taylor (aan ‘Liz’ had ze een hekel) werd in 1932 geboren in Engeland.

Ze was een kind van Amerikaanse ouders die naar Londen waren verhuisd.

De groeiende angst voor een wereldoorlog deed haar ouders besluiten terug te keren naar de VS.

In haar nieuwe woonplaats Los Angeles vielen haar donkere schoonheid en doordringende ogen al snel op.

Taylor werd een succesvol kindsterretje met films als ‘Lassie Come Home’ (1943) en ‘National Velvet’ (1944), over een meisje dat haar paard traint voor een belangrijke wedstrijd.

Later slaagde ze erin de overgang te maken naar serieuzere rollen met films als ‘A Place in the Sun’ en ‘Giant’, met de rijzende ster James Dean.

Vanaf 1957 werd ze in vier opeenvolgende jaren genomineerd voor een Oscar, onder meer voor ‘Cat on a Hot Tin Roof’ en ‘Butterfield 8’, waarvoor ze haar eerste Academy Award kreeg.

In 1963 kon ze zo als eerste actrice ooit het astronomisch hoge bedrag van een miljoen dollar vragen voor ‘Cleopatra’.

Het kostuumdrama won vier Oscars en was de bestbezochte film van het jaar, maar werd studio 20th Century Fox bijna fataal vanwege het hoge prijskaartje van 44 miljoen dollar.

Aangepast aan de inflatie werd de film pas recentelijk ingehaald als duurste film aller tijden.

Behalve een goedgevuld bankboekje hield Taylor nog iets over aan de film: haar vijfde echtgenoot.

Hoewel ze nog getrouwd was met echtgenoot nummer vier, acteur Eddie Fisher, viel ze voor Richard Burton, die haar geliefde Marcus Antonius speelde.

Haar relatie met Burton was legendarisch.

Vóór Tom en Nicole, vóór Brad en Angelina, waren zij het ultieme showbizzpaar.

Samen speelden ze in tien films, waarvan ‘Who’s Afraid of Virginia Woolf’ de beste was. Taylor kreeg een tweede Oscar voor haar feilloze portret van de verlopen, verwoestende en toch kwetsbare Martha.

Langzaam kwam haar huwelijk echter onder druk te staan, tot het paar uiteindelijk scheidde in 1974.

Hoewel ze het een jaar later nog eens probeerden, werd ook dat huwelijk na tien maanden ontbonden.

Taylor trouwde nog twee keer, onder andere met senator John Warner, maar geen van die huwelijken hield zo lang stand als dat met Burton.

Taylors carrière duurde nog drie decennia, maar ze evenaarde de hoogtepunten van de jaren zestig niet meer.

Haar laatste rol in een bioscoopfilm was die van de schoonmoeder van Fred Flintstone in 1994.

Maar ook zonder kaskrakers bleef Taylor in de spotlights. Ze zette zich in voor de strijd tegen aids, nadat haar tegenspeler Rock Hudson aan de ziekte was overleden.

Ook verdedigde ze vol overtuiging haar vriend Michael Jackson toen die werd beschuldigd van kindermisbruik.

Door haar slechte gezondheid (door hartfalen en een slechte rug had ze een rolstoel nodig) verscheen ze de laatste tien jaar steeds minder vaak in het openbaar.

Toch waren er in 2010 nog geruchten dat ze zich op huwelijk nummer negen aan het voorbereiden was. “Niet waar”, bezwoer ze. “Dat schrijven ze maar om tijdschriften te verkopen.”

De roddelpers kon maar geen genoeg van haar krijgen.

Taylor had twee zonen uit haar huwelijk met Michael Wilding, een dochter uit haar huwelijk met Mike Todd, en een dochter via adoptie.

Tijdens hun huwelijk adopteerde Richard Burton haar beide dochters.

Bij haar overlijden had ze, naast haar vier kinderen, tien kleinkinderen en vier achterkleinkinderen.

Hoewel ze graag naast haar ouders begraven wilde worden in Westwood Village Memorial Park Cemetery, werd ze al de dag na haar overlijden begraven op het Forest Lawn Memorial Park in Glendale, in de buurt van Los Angeles.(Diverse bronnen, NOS en Wikipedia)

Elizabeth Taylor 1950
Elizabeth Taylor (wikipedia)