Vanavond boekvoorstelling, 50 jaar Hotsy Totsy

Het Gentse nachtcafé Hotsy Totsy bestaat een halve eeuw.

Met zijn interieur geïnspireerd op de roaring twenties werd het een pleisterplek voor een kleurrijk en gemengd publiek, van kunstenaars en wetenschappers tot vrijdenkende drinkebroers, die zich thuis voelden in die warme cocon.

Aan het roer stonden Motte en Guido Claus, een vorstelijk duo dat het woelige schip elke keer weer door de nacht laveerde, met landelijke renommee en echo’s tot in de Amsterdamse grachtengordel toe.

Daar zal de aanwezigheid van Guido’s broer, Hugo Claus, zeker een rol in gespeeld hebben.

In dit boek vertellen we de geschiedenis van het café en graven 35 notoire Hotsy Totsygangers in hun herinneringen.

Onder meer Jessie De Caluwe, Kurt Van Eeghem, Herman Brusselmans, Josse De Pauw, Pjeroo Roobjee, Frank Liefooghe, Herman Balthazar, Guido Lauwaert, Vera Vermeersch, Zaki, Mugo en Jean Paul van Bendegem getuigen.

Zij brengen een ode aan het café dat een rol in hun leven speelde, maar ook aan Motte, die nu 78 is.

De eigenaars zijn nu veranderd, het interieur hetzelfde gebleven. Hoe dan ook is een halve eeuw Hotsy Totsy een reden om te vieren, en een zegen voor het mensdom.

Karel Van Keymeulen is een vermaard jazzjournalist, die het Gentse horeca-erfgoed als zijn binnenzak kent, en schreef een inleiding bij het boek. Kurt Defrancq staat bekend als acteur en theatermaker. Samen stelden ze het boek samen.

Deze week 45 jaar geleden, vier dagen naar Londen met klasgenoten en andere leerlingen van het Atheneum Bisdomkaai, Gent.

Deze trip naar Londen was ingericht door Paul Van Caeneghem en toen mijn leerkracht voor het vak geschiedenis.

Dankzij hem leerde ik veel over Noord-Ierland, Ierland en het Baskenland.

Maar ook over Vlaanderen en zijn streven naar Onafhankelijkheid.

Van Caeneghem Paul Studeerde het regentaat Nederlands-Geschiedenis in Kortrijk (1962) en was achtereenvolgens leraar in het Rijksonderwijs in Avelgem en in de Bisdomkaai in Gent.

In 1957 werd Van Caeneghem lid van het Blauwvoetjeugdverbond en na de opheffing ervan in 1961 was hij medestichter en tot 1967 lid van de verbondsleiding van het Algemeen Diets Jongerenverbond.

Van 1967 tot 1972 was hij lid van Were Di, waar hij voorzitter werd van de jongerenwerking.

Binnen Were Di organiseerde hij werkkampen in Noord-Ierland en raakte sterk onder de indruk van Ierse historische personages als James Connoly.

Omdat bij Were Di louter het nationale werd belicht en het sociale nooit aan bod kwam, verliet hij de groep in 1972 en stichtte de Werkgroep Arbeid die opkwam voor een autonoom en socialistisch Vlaanderen.

Sinds 1971 liet Ierland Van Caeneghem niet meer los.

Hij organiseerde diverse werkkampen in Belfast waaruit later solidariteitscomités groeiden.

In 1992 stichtte hij het Bobby Sandsfonds, voor het promoten van de Ierse cultuur in Vlaanderen en de Vlaamse cultuur in Ierland.

Centraal hierin staat de Iers-Vlaamse uitwisseling ter ondersteuning van de Gaelic scholen.

Voor mij persoonlijk was Paul Van Caeneghem, een vriendelijk en sociale man.

Ik kwam hem een tiental jaren geleden nog tegen in Ledeberg waar hij toen woonde.

We zijn toen iets gaan drinken en zouden later nog eens afspreken.

Ik vernam via via, dat hij enkele jaren geleden, overleden zou zijn.

Deze trip was niet verplicht en daarom ingericht tijdens de paasvakantie van 1978.

Op foto 3 zien we Patrick Wychuyse (rechts) waar ik tot op vandaag nog vriend mee ben, Willem Erauw (links) en de andere ben ik zijn voornaam vergeten.(Diverse bronnen, NEVB en foto’s uit mijn verzameling)

Vandaag 90 jaar geleden, de Ronde Van Vlaanderen met foto van de start aan de brug van Mariakerke in Gent (2 april 1933)

De 17de editie van de Ronde van Vlaanderen werd verreden over een afstand van 227 km van Gent naar Wetteren.

De winnaar was de Belgische wielrenner Alfons Schepers.

De gemiddelde uursnelheid van de winnaar was 33,140 km/h. Van de 164 vertrekkers bereikten er 40 de aankomst.

Mijn avontuur als tiener in de Tweedehands boeken en platenwinkel De Kaft in de Verlorenkost in Gent.

Ik was op de tweede verdieping aan het zoeken naar lp’s en ik nam daar mijn tijd voor, meer nog ik verloor de tijd.

Want toen ik naar beneden ging, bleek dat de winkel al was gesloten. Dus daar sta je dan opgesloten in deze winkel.

De voordeur was gesloten en kreeg ik niet open.

Van gsm en andere moderne toestellen was er nog geen sprake en ook de gewone telefoon kon ik niet vinden.

Dan maar naar de eerste etage, het raam open doen en roepen naar voorbijgangers om de politie te contacteren.

Toen de politie er was en mij vertelde dat ze ook niemand konden bereiken die mij de mogelijkheid zou geven om het pand te verlaten.

Kon de politie, maar nog één ding doen en dat is de brandweer bellen om met een brandladder mij naar beneden te brengen.

Toen de brandweer arriveerde om voor mijn vrijheid te zorgen. Kwam gelukkig de eigenaar van de winkel om mij te verlossen. (met dank aan Danny Lagrou voor de foto)

112 jaar geleden, mijn bomma (Paula De Blauwer), foto genomen door fotograaf Lachaert De Clercq die toen zijn atelier had op de Brusselsesteenweg 62 in Ledeberg (1910)

Lachaert De Clercq, Henri voor de vrienden begon als fotograaf in 1898.

Hij was toen eenentwintig jaar oud.

Hij had toen een klein atelier in de Kerkstraat in Gentbrugge.

Hij moet redelijk veel succes gehad hebben, want in 1905 verhuisde hij naar de Brusselsesteenweg nr. 62.

In 1920 verhuisde hij een huis verder naar de Brusselsteenweg 64.

Wegens ziekte verkocht hij zijn zaak in 1941.

Vijf jaar later in 1946 kwam hij te overlijden op de leeftijd van 69 jaar.

Vanavond 40 jaar geleden, Joan Jett te gast in het Floraliënpaleis in Gent (5 november 1982).

Op 13-jarige leeftijd kreeg ze van haar ouders met kerstmis haar eerste gitaar.

Ze begon haar muzikale carrière als gitarist en componist van de vrouwelijke hardrock-groep The Runaways.

Naast Cherie Currie was Jett de leadzangeres van de groep.

Nadat The Runaways uit elkaar gingen in 1979 produceerde ze een album voor de punk-groep The Germs.

Later begon ze een solocarrière.

Haar grootste hit scoorde ze, met haar band the Blackhearts in 1982 met het nummer I love rock’n roll, dat in Vlaanderen goed was voor een tweede plaats in de Brt Top 30 en in Nederland de eerste plaats bereikte in de Top 40.

Naast zingen speelde Joan Jett in een film en speelde ze op Broadway. (Diverse bronnen en Wikipedia)

38 jaar geleden, werkte ik als verkoper in de Tandy winkel van Oostakker en daarna als gerant in de Tandy Winkel in de Vlaanderenstraat in Gent.(1984 tot en met 1989)

De familie Caron was een gevestigde naam in het Gentse en waren eigenaar van een sigarenwinkel in de Veldstraat en Maroquni, een winkel in lederwaren die gelegen was op de hoek van de Zonnestraat en het Koophandelsplein

De familie had vroeger ook een pand in de Vlaanderenstraat en ik was in de jaren tachtig daar toen gerant en woonde ook boven de winkel.

De winkel maakte deel uit van een Amerikaanse keten, namelijk Tandy.

De eigenaar en ook mijn baas was Pierre Caron, die boekhouder was (Boekhoudkantoor Vandersmissen – Caron) en die later ook de krant de Vooruit (De Morgen) in Gent voorbereidde na zijn faling, om over te laten gaan aan de huidige eigenaar.

Het kantoor was gelegen in het prachtig herenhuis Hotel Claeys-De Cock in de Nederkouter 124 in Gent en die nu meer dan 20 jaar verder gaat onder de naam Accountancy & Tax Solutions

Hij was ook mede-eigenaar van het gekende restaurant het Pakhuis in Gent.

Zijn andere broers waren minder succesvol, al was dat een tijd anders gezien Philippe Caron de invoerder was voor ons land van het gekende computermerk Apricot Computers. Dat nu al een tijd niet meer bestaat, maar in de jaren 80 redelijk populair was.

Francis Caron de oudste was toen gerant van een Tandy winkel in Oostakker en later in Sint-Niklaas.

Patrick De Graeve
Patrick De Graeve
Patrick De Graeve
Patrick De Graeve