






Foto's, en reportages en voor 95 % niet terug te vinden op Google uit ons ver verleden, over Gent, Vlaanderen, film, muziek, sport, politiek en zoveel meer uit tijdschriften en kranten en jaarboeken. Vanaf de jaren 1900 tot en met gisteren. Meer foto's en artikelen terug te vinden op onze Fb groep Gisteren nog vandaag en de Fb groep Weetjes over popmuziek
In 1964 speelde ze de rol van Emma in de legendarische BRT-jeugdserie Kapitein Zeppos.
Later volgden onder meer nog rollen in de tv-bewerking van Wij, heren van Zichem (1969), de historische reeks De vorstinnen van Brugge (1972), de komische reeks Slisse en Cesar (1977) en de series de Paradijsvogels (1980) en het Verdriet van België (1994) en acht jaar vertolkte ze in de populaire TV1-soap Thuis de rol van Florke.
Ann Petersen kon ook een aantal films op haar palmares schrijven. De bekendste daarvan zijn Mira (1971), Hector (1987), Manneken Pis (1995) en Pauline en Paulette (2002).
Voor die laatste kreeg ze vorig jaar samen met collega Dora Van der Groen nog een Fonske, een Vlaamse filmprijs.
De actrice was verder 30 jaar lang verbonden aan de Koninklijke Vlaamse Schouwburg en speelde bij diverse theatergezelschappen gastrollen.
Een van haar opvallende theaterrollen was die van Maria Caspari in de monoloog Het massagesalon (1986), later ook op televisie vertoond.
Ann Petersen was tot 1960 getrouwd, dit huwelijk eindigde in een echtscheiding.
Zelf vertelde ze dat ze van haar man wegging omdat hij graag kinderen had gehad, terwijl ze die zelf niet meer kon krijgen door een operatie met complicaties
Petersen was ondanks haar 76 jaar en haar gezondheidsproblemen -ze leed aan diabetes, artrose en had hartproblemen- nog erg actief, deels omdat ze een klein pensioen had, deels omdat ze het graag deed.
Op 11 december 2003 overleed Petersen in haar woning in Opwijk.(Diverse bronnen, Wikipedia en Story juni 1987)
Steef Verwée (1951) was reeds van kindsbeen – samen met zijn vader José – gepassioneerd door het Oudenaards intermuros dialect.
De gehele familie sprak generaties lang het ouwenors.
De familieroots gaan terug tot midden 16° eeuw.
De eerste brief tussen voorvader Jozef Verwée en zijn zonen stamt uit 1730.
Rond zijn 18 jaar schrijft Steef zijn meeste Oudenaardse liederen waar hij plaatselijk mee optreedt.
Rond 1973 – na zijn studies aan het conservatorium te Gent – begon zijn musical- en theater loopbaan in NTG, Arca, Arena, theater poëzien e.a.
Om zijn eigen creatie’s op een professioneel niveau te brengen schoolt hij zich bij in script-writing en lighting design ( Londen, A’dam…).
Mede door zijn succesvolle creaties ( o.a.Claus on the Rocks) in professionele theaters kan hij daardoor tijdelijk aan de slag bij het KNTV als artistieke begeleiding bij amateurgezelschappen in Vlaanderen.
Dit was een dankbare broodwinning voor de toen jonge vader van twee kinderen.
In die periode richt hij als auteur-componist zijn eigen uitgeverij De Cirkel op.
Na zijn werkzaamheden in Theater Arena sticht hij zijn firma Applied Promotions Intermed nv, die instaat voor cultuurspreiding intern de bedrijfswereld.
Hij blijft ondertussen actief met het creëren van eigen werk met als belangrijke ervaring de première van zijn The Erotic Opera (25-en 26 juni 1985) in de stadsschouwburg van A’dam.
Een dichte vriendschap met Hugo Claus zal eveneens een groot deel van zijn verdere creatief werk beïnvloeden.
Door toeval of niet wordt Steef gevraagd ifv de retrospectieve tentoonstelling Beatles, Bombardons en Buuneklakkers (2012 in de oude brandweerkazerne) zijn jaren-60 liedjes in het Oudenaards dialect nog eens uit te voeren.
Steefs liedjes trekken de aandacht van het Oudenaards stadsbestuur, die hem vragen om deze liedjes op cd vast te leggen.
Dit resulteert in ‘Oudenaarde een Hymne’, een drieluik-uitgave met booklet en een selectie van 20 Oudenaardse liederen, composities.
De live uitvoering van de liederen bij de cd-release vindt plaats in het CC De Woeker (2014).
Steefs prestatie wordt door het Stadsbestuur bekroond met de eervolle titel ‘Ambassadeur van het Oudenaards Dialect’.
Na een ernstig ongeval in 2015 dring zich een onvermijdelijke rustperiode op en Steef zet zich terug aan de componeer- en schrijftafel met als resultaat enkele nieuwe CD-uitgaven en drie theatercreaties, maar ook vooral 18 nieuwe liederen in de Oudenaardse streektaal met als belangrijke thematieken geschiedenis, erfgoed, emotie en plezier.
Voor de nieuwe CD ‘ Oudenaarde een idioticon’ naar analogie met ‘Isidoor Teirlincks Zuid-Oostvlaandersch idioticon’ (1905) laat Steef zich inspireren door Oudenaarde en verhalen en sagen uit de deelgemeenten, maar ook door het Horebeke van de Geuzen.
In tegenstelling tot ‘ Oudenaarde een Hymne ‘ (2014) worden in de nieuwe cd (2022) heel wat uitdrukkingen, oude woorden, woordvormen en zegswijzen aangewend die in onze omgangstaal dreigen te verdwijnen. Aldus een idioticon waardig.
Verwee wil met de cd mensen laten genieten van zijn dialect, maar ook wat geschiedenis meegeven.
Zijn goede vriend Marijn Devalck zal te zien zijn in de videoclip ‘Largootje voor mijn prinsesje’.
Deze videoclip werd geregisseerd en opgenomen door het professioneel team van de Vlaamse film Adam en Eva die al heel wat nominaties in de wacht sleepten, en waarin Marijn Devalck en Bob De Moor samen met een klein meisje van acht jaar de hoofdrollen speelden.
De regisseur was Nicolaas Rahoens. De cameraman was Piet Meerschaut.
De cd is te koop bij Music House, Krekelput in Oudenaarde, ‘De Standaard’ boekhandel, Nederstraat in Oudenaarde en Het Mou (toeristische dienst) in Oudenaarde. Prijs: 16,50 euro.
Zaterdag 23 april om 20 uur officiële première van het album op het Wereld Erfgoed Weekend in het in het CC van Oudenaarde. (Diverse bronnen, Patrick Depypere en AVS)
Cyriel Van Gent werd als Cyriel Verbrugghen geboren in Sint-Amandsberg, bij Gent, wat zijn artiestennaam verklaart.
Na de matineevoorstelling op zondag kwam hij altijd naar de foyer voor een babbel.
Heerlijk hoe hij kon vertellen over toneel en het leven.
Toen Disneyland Paris open ging was hij één van de eerste die het bezochten.
Toen hij er over vertelde, was hij opeens terug een kind van 10 jaar.
Voor mij was hij een grote acteur, die vooral mens was gebleven en voor iedereen respect had.
Hoewel velen hem kennen van televisie (Zijn bekendste rol is die van directeur Paul Tienpondt in De Collega’s), was Van Der Veken meer met theater bezig.
Toen ik in het NTG werkte, leerde ik Bob kennen als een aangename persoon.
Ik weet nog goed zijn afscheid in het NTG, omdat ik verantwoordelijk was voor dit feest.
Op het einde, kwam hij en zijn vrouw naar mij toe, om mij te bedanken en zou er nog ergens een geschenk van hem in de zaal aanwezig zijn, om hem dit op te sturen.
Toen keek hij nog eens rond en vertrok samen met zijn vrouw het gebouw in alle stilte.
Op 23 december 2006 stond hij voor de laatste keer op de planken, in het stuk The Red Star Line van theater Zeemanshuis.
Op zijn 78e en na zestig jaar theater nam hij afscheid van het podium.
Van Der Veken was sinds 1951 getrouwd met actrice Mariette Van Arkkels. Samen hebben ze twee kinderen
Het stuk was geschreven door de Belgische schrijver José-André Lacour. De vertaling was van Koen De Ruyter.
De regie was in handen van Robert Maes en de toneelmeester van dienst was Donald Harnie.
Regie-assistent Jo De Meyere.
Met onder meer Greta Van Langendonck, Eddy Asselbergs, Albert Hanssens, Piet Bergers, Ugo Prinsen, Eric Raes, Leen Percyn, Lia Lee, Blanka Heirman, Jo Delvaux, Greta Verniers en Jan Gheysens.
Toeval kan soms vreemd zijn, toen Guido gestorven was bracht Motte, Hugo Claus, Hugo Van den Berghe en andere vrienden een bezoek aan het foyer van het Ntg 2 (Minnemeers) waar ik toen werkte als foyerverantwoordelijke.
Toen nooit gedacht dat ik de opvolger zou worden van Guido en Motte zou samen werken met mij.
Guido is vooral bekend als uitbater van de ‘Hotsy Totsy Jazz Club’ in Gent.
Het verhaal van de Hotsy Totsy start in 1973, het jaar waarin zijn jongste broer Johan Claus (1938-2009) het pand, op dat moment een winkel van Duizend Vuren, gelegen op de hoek van de Hoogstraat met de Oude Houtlei, inricht en decoreert met voor ogen de gelijknamige ‘Hotsy Totsy Club’ van Al Capone uit het Chicago van de jaren dertig.
In datzelfde jaar nog laat hij de exploitatie over aan broer Guido die er zijn levenswerk van maakt.
Het unieke interieur, de gezelligheid en de persoonlijkheden van Guido en levensgezellin Motte geven het artiestencafé een renommé tot ver buiten de grenzen.
Ook broer Hugo Claus en vele anderen, zijn er graag geziene gasten, die er geregeld een kaartje komen leggen.
Van Hugo Claus hangt buiten aan de zijmuur van de Oude Houtlei trouwens een lofgedicht op Guido Claus en op de ‘Hotsy Totsy’, genaamd ‘
Achter deze gevel hier’.De ‘Hotsy Totsy’ is als authentiek Gentse artiestencafé ruim 30 jaar een begrip in Gent en is nog steeds een pleisterplaats voor iedereen die geïnteresseerd is in kunst en cultuur.
Op 17 maart 1983, stelde Hugo Claus in de club zijn lang verbeide magnum opus Het verdriet van België voor aan pers en publiek, maar ook Miek & Roel stelden er ooit één van hun elpees voor. Laura Gemser, vooral bekend als “Black Emmanuelle”, bracht er een bezoek, net op het moment dat de blanke Emmanuelle (Sylvia Kristel dus) er ook was, samen met haar toenmalige minnaar Hugo Claus.
Van 1986 tot 1991 vormde Guido Claus met Jan Albert De Bruyne (alias ‘Prof. Arnoldus Goedbier’) het muzikaal straattheater-duo ‘Twee Wezen’, speelde hij in de toneelbewerking van “Lijmen & Het been” (naar Willem Elsschot) in het NTG (september 1986) en vertolkte tevens een tiental rolletjes in films, onder meer in: ‘De Loteling’ (1973), ‘Vrijdag’ (1981) en ‘Hector’ (1987).
Vandaag op 9 november 1991 overleed Guido Claus plotseling.
Motte heeft daarna nog met Patrick De Grave als de nieuwe patron de zaak gerund en met succes, tot ze ging werken voor de mensen van de Geus van Gent.
Patrick De Grave heeft de zaak verder geleid tot 2007 en sindsdien laat hij de zaak runnen door Lara Haeck.(Diverse bronnen, Ronny De Schepper en Wikipedia)
Op een dag belde de zakelijke directeur Vercauteren van het Ntg naar mij met de mededeling dat Sam Bogaerts een gesprek met mij wou.
Toen we samen in gesprek gingen vertelde hij mij zijn plannen met het Ntg
Daarna vroeg hij mij of ik zijn plannen kon begrijpen en hij kon rekenen op mijn samenwerking.
Natuurlijk kon hij op mij rekenen, want theater is inderdaad zoveel meer dan het podium en de toneelspelers.
Ik zal nooit vergeten hoe hij van de Minnemeers het salon maakte, een kweekvijver van jonge mensen met passie voor toneel.Waardoor het horecagedeelte ook plotseling deel uitmaakte van de zaal.
Ik denk ook met weemoed terug naar de producties Mario, ga eens open doen er werd gebeld, geschreven door Kamgurka. (heb nog altijd het kussentje uit die productie), De dienstlift, Wachten op Godot en Onder de torens.
Voor die laatste productie, vroeg hij mij, wetende dat ik bijna alles heb van Frank Sintatra of ik ook het nummer Dry Your Eyes kende en of ik ook de cover had van Frank Sinatra.
Natuurlijk had ik die versie en bezorgde hem dan ook spontaan en met trots die cover.
Deze versie zal dan ook gebruikt worden voor deze productie.Zoveel jaren later kwam ik hem tegen op de boekenmarkt in Gent.
Hij was op de hoogte dat ik één van de oprichters was van deze boekenmarkt.
Met een knipoog zei hij, dat hij niets minder had verwacht van mij.
De regie was in handen van Kris Betz en de toneelmeester was Bert Van Leemput.
Regie-assistent: Jo Decaluwe.
Met onder meer Jef Demedts, Werner Kopers, Jan Gheysens, Theo Op De Beeck, Edgard De Pont, Marc Leemans, Albert Hanssens, Roger De Bolder, Jo Delveaux, Jaak Vissenaken, Grete Verniers, Hugo Van Den Berghe, Suzanne Juchtmans, Eddy Asselbergs, Jo De Meyere, Blanka Heirman, Jan Moonen, Eric Raes, Cyriel Van Gent, Roger De Wilde, Lieven Decaluwe, Jacky Lammens en Dirk Neyrinck.
Met Jef Demedts, Diane De Ghouy, Jo Delvaux, Robert Maes, Jaak Vissenaken, Cyriel Van Gent, Werner Kopers, Hugo Van Den Berghe en Eddy Asselbergs.
Koor: Roger Bolders, Berten De Bels, Jo Decaluwe, Jo De Meyere, Jan Gheysens, Eric Raes.
Thebaanse vrouwen: Chris Boni, Blanka Heirman, Lieve Moorthamer, Maria Verheyden en Greta Verniers.
Figuratie: onder meer met Marcel De Buck, Oswald Kielemoes, Gaby Meul en Walter Vos.
Toneelmeester: Bert Van Leemput en Regie-assistent Hugo Van Den Berghe.
Jan de Vuyst (bewerking) en Lieven Coppieters (muziek) maakten deze klassieker van Nobelprijswinnaar Rudyard Kipling tot een succesvol muzikaal familiespektakel in regie van Dirk Tanghe.
De voorstelling speelde in het Tolhuis, een sportcomplex met een scène van 20 meter breed en een heus zwembad.
Mowgli werd vertolkt door Michael Pas, in de rest van de uitgebreide cast vinden we naast de toenmalige ensembleleden Roger Bolders, Chris Boni, Karen de Visscher, Eddy Spruyt, Chris Thys, Cyriel van Gent, Erik van Herreweghen, Nolle Versyp en Mark Willems ook de gastacteurs Brenda Bertin, Frank Hoelen en Karin Tanghe, en liefst 60 figuranten.
Jungleboek speelde gedurende twee seizoenen in totaal 120 voorstellingen en bracht bijna 64.000 toeschouwers op de been, wat deze voorstelling tot een van de grootste publiekssuccessen van het Gentse stadstheater maakte. (Diverse bronnen, Lustrumboek deel 4 Ntg en Ntg site)
Ik werkte toen in het Ntg en alle medewerkers kregen toen een persoonlijk aandenken van deze voorstelling. De tekening is van de Vlaamse acteur Nolle Versyp.
Met Chris Boni en Roger De Wilde en onder regie van Edward Deleu.
Het toneelstuk is geschreven door Jan de Hartog.
Van zijn vierde toneelstuk was er ook een film gemaakt in 1960.