Sinds 1750 is hier ononderbroken een café gevestigd onder de naam Damberd.

Dammen was toen een populair tijdverdrijf.

Het gebouw zelf dateert uit de 13de eeuw en heeft nog dienst gedaan als graanopslagplaats,

Het Damberd was voor 1978 een van de vele bourgeoiscafés.

Maar gezien de leeftijd van de bazin, die toen 77 jaar oud was besliste ze om de zaak te koop te stellen.

De ‘Zwitser’ Guido Bas, de ‘Hollander’ Willem Zuidhof en Francis Jorissen waren de oprichters van het huidige Jazzcafé.

Francis Jorissen zei deze week op zijn fb pagina het volgende: Het café opende zijn deuren op 3 februari 1978 om 20.00 uur en het was er vanaf de eerste dag over de koppen lopen. In die tijd was er immers niet veel ‘alternatief’ caféleven in Gent.

Ja, je had onder andere de Skoop (die naar wat ik mij toen heb laten vertellen die avond bijzonder leeg was).

Een pint kostte in het Damberd 17 frank. Voor de jongeren onder ons, iets meer dan 0,42 euro.

Je kon er ook een glas melk krijgen, dat kostte 10 frank, 25 cent.

Ik lees ook dat brouwerij Haacht, die eigenaar is van het pand hoopt nu vlug iemand te vinden die de traditie wil voortzetten.

Dat was indertijd wel even anders.

Toen we op zoek waren naar een goede locatie voor een jazzcafé in Gent (en waarvoor iedereen ons gek verklaarde – een jazzcafé in Gent, stel je voor – en voorspelde dat we het geen twee maand zouden volhouden, stootten we op het Damberd.

Het café stond al een tijdje leeg nadat de eigenares was overleden. Het gebouw was in handen van brouwerij Haacht maar het handelsfonds dan weer in handen van een, wat heet bedrijfsmakelaar, Agimmo.

De Brouwerij was absoluut niet happig om hun pand te verhuren aan drie hippies die er waarschijnlijk de ‘kostbare muurschilderingen’ gingen slopen en er een… ja, wat van gingen maken. Ze weigerden aanvankelijk.

Agimmo, geloofde wel in ons project. Doordat zij het handelsfonds in handen hadden kon de brouwerij het niet verhuren zonder dat het handelsfonds mee verkocht werd.Agimmo heeft het dan hard gespeeld.

Ze vertelden Haacht dat als ze het niet aan ons verhuurden, zij het handelsfonds de komende maanden ook niet zouden verkopen aan kandidaten die wel in de smaak vielen bij de brouwerij.

Uiteindelijk gooide de brouwerij dan de handdoek in de ring.

Zij wilden dan wel aan ons verhuren maar onder strenge voorwaarden.

Eén van die voorwaarden was dat we alle drank (koffie incluis) die we in het café verkochten verplicht bij hen moesten aankopen.Ook hun niet-te-drinken-cola.

Het heeft trouwens heel wat voeten in de aarde gehad voor we dat mochten vervangen door pepsi.

Die we uiteraard ook bij hen moesten afnemen.

Voor de eerste avond had de bieruitzetter de, natuurlijk op voorhand betaalde, drank binnengebracht.

Als ik het mij goed herinner 6 vaten, wat bakken andere bieren en wat water en frisdranken.

‘Tot volgende week’, zei hij bij zijn vertrek.De volgende dag mocht hij opnieuw komen leveren. Alle drank (behalve het water) was op. De zaterdag leverde hij 10 vaten, de maandag stond hij er weer. Dit keer met 25 vaten.

Paul Feyaerts ging in 1979 als barman aan de slag in het Damberd en enkele jaren later nam hij de zaak over.

Op 20 februari 2011 hield Feyaerts het voor bekeken en gaf de tapkraan door aan Ann Krüger, al twaalf jaar medevennoot van café Damberd.

Ann Krüger is de dochter van een Duitse beroepsmilitair.

Ze begon als barmeid in 1996, werd medevennoot in 1999 en is eigenaar sinds 2011.

Waarom de zaak juist failliet ging, wil uitbaatster Ann Krüger niet toelichten.Ze is naar eigen zeggen te geëmotioneerd op dit moment en zit samen met de curator om alle paperassen af te handelen. Brouwerij Haacht zoekt momenteel volop naar een nieuwe overnemer.

Sinds het nieuws bekend raakte, regent het in Gent reacties.

Onder meer Sofie Bracke, schepen van Economie, hoopt dat de zaak blijft voortbestaan. “Mijn hart breekt”, schrijft ze. “Uren heb ik gesleten in het Damberd, zowel op het grote terras met een fles rosé en de eerste lentezon op mijn gezicht als binnen genietend van de muziek. (…)

Als stadsbestuur (…) ondersteunen we waar mogelijk. Dat is iets waar ik letterlijk elke dag van het begin tot het einde mee bezig ben. En dan de krant openslaan en dit lezen.

Dju!”“Dit maakt me erg triest”, vult Gents filosoof Ignaas Devisch aan. “Als student maar ook daarna talloze mooie concerten meegemaakt, nachtelijke discussies gevoerd en geleerd om naar jazz te luisteren. Hopelijk wordt er een overnemer gevonden.” “Als er een overnemer komt ,hoop ik dat de naam, het interieur en de muziek blijft.

En de yoghurt in een flesje”, klinkt het op Twitter tot slot.(Diverse bronnen, Cedric Matthys, Het Nieuwsblad en Wikipedia)