Op 28 mei 1940 werden duizenden Belgische soldaten door de Duitsers krijgsgevangen genomen rond Gent.

Ze werden overgebracht naar Zeeuws-Vlaanderen en met vier schepen op transport gezet naar krijgsgevangenenkampen in Duitsland.

Op 30 mei voer het konvooi via de Westerschelde, het kanaal door Zuid-Beveland en de Oosterschelde naar het Hollands Diep.

Omstreeks 19.20 uur op 30 mei 1940 klonk er plots een luide knal die in Willemstad de huizen deed daveren: de “Rhenus 127” was op één van de magnetische mijnen gelopen die de Duitsers hadden gedropt!

Het was een hels tafereel: de “Rhenus 127”, de kiel opengereten, richtte zich met de voorsteven even op en vormde met de achtersteven als het ware een rechte hoek. Er ontstond grote paniek op het overvolle, zinkende schip: geschreeuw, gekrijs, angstkreten en daar bovenuit het aanhoudende gehuil van de scheepssirene …

Daar geen inschepinglijsten werden opgesteld, is niet exact geweten hoeveel Belgische militairen aan boord waren.

Bij het bergen van de “Rhenus 127”, einde augustus 1940, werden nog 22 zwaar verminkte lijken gevonden, waaronder de Duitse schipper.

Vijf onder hen konden niet meer worden geïdentificeerd.

De begrafenis van deze slachtoffers vond plaats in een massagraf.

De lijken waren niet gekist, werden met twee op elkaar gestapeld en vervolgens bestrooid met ongebluste kalk …

We mogen hierbij niet uit het oog verliezen dat deze lichamen reeds een drietal maanden, in volle zomer, in het water lagen.

De “Rhenus 127” werd later geborgen en hersteld (!) en is onder de naam “Grebbeland” terug in de vaart gekomen.

Later werd deze boot omgebouwd tot “Kerkschip”.

Op de plaats van de ramp werd in 1950 een monument met een breedte van 26 meter onthuld.(Diverse bronnen, koen.luts, Koninklijke Kring voor Oudheidkunde, Letteren en Kunst van Mechelen, en De Post van 4 juni 1950)