Vandaag mag de Zwitserse zanger, componist en producer Phil Carmen 70 kaarsjes uitblazen.

In Vlaanderen en Nederland kennen we hem vooral van het nummer On My Way To LA.

Het nummer schreef hij samen met Simon Dale Sanders in 1985.

In zijn thuisland was de single goed voor een negende plaats in de hitparade.

Zowel in Vlaanderen als in Nederland kwam dit nummer niet verder dan de tipparade.

Ook een jaar later, met het nummer Moonshine Still mislukte zijn poging om bij ons een plaats te veroveren in de hitparade.

Vreemd, want beide nummers zijn echt wel pareltjes en gelukkig wel en toen vaak te horen op de radio.

Phil Carmen (echte naam Herbert Hofmann) studeerde af als boekhouder, maar volgde tijdens zijn tienerjaren les aan het conservatorium in Luzern.

Tijdens zijn studententijd orkestleider van de schoolband The High Lifes in Stans.

Vanaf 1970 begon zijn muzikale carrière dat hij toen combineerde met een muziekwinkel waar hij zowel lp’s en singles als gitaren verkocht.

Vanaf 1979 had hij redelijk veel succes en dit samen met zijn vriend Mike Thompson (echte naam Marcel Galuzzi) en dit onder de artiestennaam Carmen & Thompson.

In 1980 hadden ze zelf een hit met de single Time Moves On en met een jaar later deden ze zelf mee aan het Festival van San Remo met het nummer Follow Me (1981)

Een jaar later was hij eigenaar van zijn eigen platenstudio Picar Studios in Stein am Rhein in Zwitserland.

In zijn studio gebeurde ook de opname van het nummer The Captain Of Her Heart van het Zwitserse duo Double en dat is wel duidelijk te horen.

Vandaag 50 jaar geleden, Charlie Chaplin krijgt een Academy Honorary Award voor zijn hele oeuvre. (13 april 1972)

Hij kreeg toen ook de langste staande ovatie in de geschiedenis van de Oscars.

Oona O’Neill was de dochter van de Nobel- en Pulitzerprijs winnende toneelschrijver Eugene O’Neill en van de schrijfster Agnes Boulton.

Opgevoed door haar moeder, na de scheiding met haar vader, die ze nog zelden zag, woonde ze hoofdzakelijk aan de Oostkust van de VS.

Al van in haar schooltijd (Brearley School in New York) in 1940-1942, ging ze tot de jetset behoren, met vriendinnen zoals Carol Marcus en Gloria Vanderbilt, langs wie ze ook bevriend werd met Truman Capote.

Toen ze in de Stork Club verkozen werd tot “The Number One Debutante” voor het seizoen 1942–1943 wekte ze volop de aandacht op van de media.

Dit bracht haar tot de beslissing te gaan acteren en weldra trok ze naar Hollywood.

In deze tijd had ze ook een relatie met de schrijver J.D. Salinger.

In 1942 trad Salinger opnieuw in militaire dienst en dat betekende ook het einde van hun relatie.

In Hollywood werd ze voorgesteld aan Charlie Chaplin die voor haar een rol in een volgende film voorzag.

Er kwam echter niets van nadat ze verliefd werden op elkaar en in juni 1943 trouwden.

Zij was net 18, hij was 54 en het was zijn vierde huwelijk.

De weinige contacten die Oona met haar vader had, werden als gevolg van dit huwelijk compleet en definitief afgebroken.

Een huwelijk van Chaplin was op zich nieuws, de jeugdige leeftijd van zijn partner en het leeftijdsverschil, maakte er een gebeurtenis met aanzienlijke mediabelangstelling van.

De jonge vrouw gaf elk idee van een filmcarrière op.

Doorheen moeilijke jaren en tot aan zijn dood in 1977 bleven ze zeer met elkaar verbonden en ze kregen acht kinderen, drie jongens en vijf meisjes.

Vanaf hun huwelijk woonden ze in Beverly Hills.

Het waren moeilijke jaren voor Chaplin die achtervolgd werd als mogelijke communist door senator MacCarthy.

In september 1952 bevond het echtpaar zich met de kinderen op de Queen Elisabeth, onderweg naar Londen voor de première van Limelight toen hen het nieuws bereikte dat Chaplins visum voor terugkeer naar de VS was ingetrokken.

Ze beslisten toen permanent in Europa te blijven wonen.

Ze liquideerden alles wat ze bezaten in de VS en kochten een domein aan, de Manoir de Ban in het Zwitserse Corsier-sur-Vevey.

Kort daarop verzaakte O’Neill aan haar Amerikaans staatsburgerschap en werd ze Brits onderdaan.

Na het overlijden van Charlie Chaplin woonde ze opnieuw deeltijds in New York.

Ze was, zoals destijds haar vader, aan alcohol verslaafd en ze leefde stilaan toch vooral een zeer teruggetrokken leven in Vevey.

Ze overleed er aan pancreaskanker in 1991 en was toen 66.

(foto samen met zijn vrouw Oona O’Neill)

60 jaar geleden, prinses Grace van Monaco met haar kinderen op wintervakantie in Gstaad in Zwitserland (De Post 18 februari 1962)

Haar man prins Reinier III van Monaco lag toen in bed wegens griep.

Op foto 3 Grace van Monaco met haar twee kinderen Caroline en Albert II van Monaco.

60 jaar geleden, prinses Grace van Monaco met haar kinderen op wintervakantie in Gstaad in Zwitserland (De Post 18 februari 1962)

Vandaag is het ook 55 jaar geleden dat de Gentse kunstenaar Albert Servaes is overleden.

Albert Servaes werd in april 1883 geboren in Gent.

Servaes werkte aanvankelijk als handelsreiziger.

Hij volgde in de jaren 1901 en 1902 avondlessen aan de Academie voor Beeldende Kunst (Gent)In 1905 trok hij naar Sint-Martens-Latem waar hij zich in een houten keet vestigde.

In Latem leerde Servaes een aantal kunstenaars kennen zoals Gustave Van de Woestyne en George Minne.

Hun religieussymbolistisch oeuvre inspireerde Servaes, maar tegelijk ging hij op zoek naar een eigen beeldtaal die brak met het werk van deze eerste Latemse kunstenaarsgroep.

Een zeer donker kleurenpalet en een expressieve verftoets werden zijn handelsmerk.

Met zijn werk beïnvloedde Servaes onder meer kunstenaars zoals Constant Permeke en Albert Saverys.

De expressieve stijl die Servaes vanaf 1910 ontwikkelde, kwam tot een hoogtepunt in de reeksen die hij in de periode 1918-1922 maakte rond het Passieverhaal en de Kruisweg van Christus.

Ook al werd dit werk verworpen door de Rooms-Katholieke Kerk, het bevestigde zijn reputatie van moderne kunstenaar die religieuze thema’s herinterpreteert, net als tijdgenoten Emil Nolde in Duitsland en Georges Rouault in Frankrijk.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog, in 1917 gaf hij opdracht aan architect August Desmet om op de plaats van een 18de-eeuws boerderijtje een woonhuis en atelier te bouwen.

In het ontwerp inspireerde architect A. Desmet in samenspraak met Servaes zich op romaanse kloosterarchitectuur en de traditionele hoevebouw.

Het Torenhuis, naam van het pand draagt het jaaranker 1917, maar werd pas na het einde van de oorlog, in 1919, voltooid.

In 1982 verkocht Piet Servaes, zoon van de schilder het pand.

Na de verkoop van het huis werd de atelierwoning omgebouwd tot hotel.

Vanwege sympathieën die hij openlijk koesterde voor de Duitse cultuurpolitiek tijdens het nationaalsocialisme.

Uit angst voor juridische vervolging, verliet hij in 1944 ons land en vestigde zich in 1945 te Lüzern en verwierf hij in 1961 de Zwitserse nationaliteit

In 2005 was hij ook een van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 71 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.

Servaes is de overgrootvader van Valerie De Booser. (Diverse bronnen, Museum Dhondt-Dhaenens, De Post 30 april 1961 en Wikipedia)

Vandaag is het ook 55 jaar geleden dat de Gentse kunstenaar Albert Servaes is overleden
Vandaag is het ook 55 jaar geleden dat de Gentse kunstenaar Albert Servaes is overleden
Vandaag is het ook 55 jaar geleden dat de Gentse kunstenaar Albert Servaes is overleden
Vandaag is het ook 55 jaar geleden dat de Gentse kunstenaar Albert Servaes is overleden

Vandaag is het ook al dertien jaar geleden dat de Schotse actrice Deborah Kerr is overleden.

Kerr werd in 1921 in Schotland geboren en volgde een opleiding tot balletdanseres.

Haar eerste filmrol van formaat vertolkte ze in 1941 in ‘Major Barbara’, een verfilming van de gelijknamige roman van George Bernard Shaw.

In 1947 brak ze door op het witte doek door met haar rol in Black Narcissus, waarna een succesvolle periode in Hollywood volgde.
Ze speelde onder meer in de films From Here to Eternity, The End of the Affair, Seperate Tables, The King and I, The Sundowners en Heaven knows Mr Allison.

In 1969 zette Kerr een punt achter haar filmcarrière, naar eigen zeggen vanwege de groeiende hoeveelheid seks in films.

In latere jaren verscheen ze meer op het theater en de televisie.

In 1985 keerde ze eenmalig terug naar het witte doek in The Assam Garden.

Kerr werd zes keer genomineerd voor de Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol, maar won de prijs nooit.

Wel kreeg ze in 1994 een beeldje voor haar gehele oeuvre.

In 1997 werd ze door koningin Elizabeth II benoemd tot Commandant in de orde van het Britse Keizerrijk.

Deborah Kerr is tweemaal getrouwd geweest.

Op 28 november 1945 trouwde ze met Anthony Bartley. Ze hebben twee kinderen, Melanie Jane en Francesca Ann. Kerr en Bartley scheidden in 1959.

Vanaf 23 juni 1960 was ze getrouwd met schrijver Peter Viertel.

Samen met Viertel heeft Kerr lange tijd in hun huis in Zwitserland gewoond, maar uiteindelijk verhuisde ze weer terug naar het Verenigd Koninkrijk.

Ze overleed aan complicaties van de ziekte van Parkinson, een ziekte waar ze al geruime tijd aan leed.

Ze werd 86 jaar oud.

Vandaag is het ook al dertien jaar geleden dat de Schotse actrice Deborah Kerr is overleden.
Deborah Kerr in de Story 29 oktober 1985
Vandaag is het ook al dertien jaar geleden dat de Schotse actrice Deborah Kerr is overleden.
Vandaag is het ook al dertien jaar geleden dat de Schotse actrice Deborah Kerr is overleden.
Vandaag is het ook al dertien jaar geleden dat de Schotse actrice Deborah Kerr is overleden.

Vandaag is het 75 jaar geleden dat de Oostenrijkse schrijver Felix Salten is overleden.

Zijn bekendste werk is Bambi, Eine Lebensgeschichte aus dem Walde, dat hij schreef in 1923.

Het werd vertaald in het Engels in 1928 en werd een boek-van-de-maand-clubhit.

In 1933 verkocht hij de filmrechten voor 1000 dollar aan de Amerikaanse filmregisseur Sidney Franklin, die deze later overdroeg aan The Walt Disney Company.

In 1939 schreef Salten een vervolg: Bambis Kinder: Eine Familie im Walde.

Hoewel Bambi bedoeld was als een waarschuwing voor “terug-naar-de-natuur”-aanhangers die in zijn ogen de natuur te veel idealiseerden, werd het tot Saltens verdriet door de Disney-studio’s “geïnfantiliseerd” tot een kinderverhaal.

Met dit filmscript verscheen in 1942 de succesvolle animatiefilm Bambi.

Salten is hoogstwaarschijnlijk ook de auteur van de satirische, maatschappijkritische, erotische roman Josefine Mutzenbacher, die Geschichte einer Wienerischen Dirne von ihr selbst erzählt, de fictieve autobiografie van een Weense prostituee, die anoniem verscheen in 1906.

Verondersteld werd dat Salten en Arthur Schnitzler het boek samen geschreven hadden, maar Schnitzler ontkende zijn aandeel categorisch.

Salten heeft zijn auteurschap nooit bevestigd of ontkend, maar het half-pornografische verhaal Die Gedenktafel der Prinzessin Anna (ook wel Die Bekentnisse einer Prinzessin), dat in 1902 onder zijn eigen naam verscheen, is te beschouwen als een voorstudie voor Josefine Mutzenbacher.

Ook in andere werken, waaronder de beide Bambi-boeken, nam hij beeldende verwijzingen naar seksuele handelingen op, die Disney’s scenaristen Perce Pearce en Larry Morey niet overnamen voor hun film.

Leven in Oostenrijk in de jaren dertig werd levensgevaarlijk voor een prominente jood.

In 1933 ontbrak hij nog op de “lijst van schadelijke en ongewenst geschriften” van de nazi’s van Adolf Hitler, maar in 1935 werd hij daar wel op geplaatst.

In 1939 ontvluchtte hij zijn land, toen Oostenrijk een deel was geworden van Duitsland.

Salten kreeg een Amerikaans visum aangeboden door de Amerikaanse consul “uit persoonlijk respect voor Bambi”.

Maar Salten wees dit aanbod af en koos voor Zwitserland, waar zijn dochter Anna woonde.

Hij verhuisde naar Zürich waar hij woonde tot zijn dood.

Felix Salten was een enthousiast jager, maar hij zag zichzelf niet als een ‘schieter’.

De plezierjacht van de Oostenrijkse adel was hem een gruwel.

Wel kwam hij er ruiterlijk voor uit dat hij in zijn leven zeker zo’n 200 ‘Bambi’s’ had omgelegd

Hij was getrouwd met de actrice Ottilie Metzl.

Zij hadden een zoon Paul en een dochter Anna-Katherina, die werk van haar vader geïllustreerd heeft.

Van al zijn werk worden in onze tijd alleen nog Bambi en Josefine Mutzenbacher herdrukt.

Felix Salten
Felix Salten

70 jaar geleden, te gast bij koning Leopold en prinses van Retie (Lilian Baels) in Pregny-Chambésy

Koning Leopold en zijn gezin leefde toen nog steeds in ballingschap in de gemeente Pregny-Chambésy in Zwitserland.

Foto 2 met prins Albert, foto 4 met kroonprins Boudewijn en prins Alexander.

70 jaar geleden, te gast bij koning Leopold en prinses van Retie (Lilian Baels) in Pregny-Chambésy
70 jaar geleden, te gast bij koning Leopold en prinses van Retie (Lilian Baels) in Pregny-Chambésy
70 jaar geleden, te gast bij koning Leopold en prinses van Retie (Lilian Baels) in Pregny-Chambésy
70 jaar geleden, te gast bij koning Leopold en prinses van Retie (Lilian Baels) in Pregny-Chambésy