
60 jaar geleden, nieuwjaarsavond in de Lido van Parijs

Foto's, en reportages en voor 95 % niet terug te vinden op Google uit ons ver verleden, over Gent, Vlaanderen, film, muziek, sport, politiek en zoveel meer uit tijdschriften en kranten en jaarboeken. Vanaf de jaren 1900 tot en met gisteren. Meer foto's en artikelen terug te vinden op onze Fb groep Gisteren nog vandaag en de Fb groep Weetjes over popmuziek
In 1941 stichtte Louis Liébard een jongerenkoor onder de naam Les Compagnons de la Musique.In de lente van 1942 begonnen acht mannelijke leden van het koor gezamenlijk op te treden.
Ze maakten hun eerste opnamen van volksliedjes, waaronder Perrine était servante.In februari 1946 besloten ze zonder het koor verder te gaan onder de naam Les Compagnons de la chanson.
Toen Paul Buissonneau erbij kwam, waren ze met zijn negenen.(drie tenoren, drie baritons en drie bassen, die close harmony zongen.
De namen van de leden waren: Guy Bourguignon (1920-1969), bas, Jean Broussolle (1920-1984), bariton, Jean-Pierre Calvet (1925-1989), tenor, Jo Frachon (1919-1992), bas, Jean-Louis Jaubert (1920-2013), bas, Hubert Lancelot (1923-1995), bariton, Fred Mella (1924-2019), tenor, René Mella (1926-2019), tenor en Gérard Sabbat (1926-2013), bariton.
In 1944 hadden ze tijdens een optreden in Parijs Édith Piaf leren kennen.
In 1946 zetten ze samen met haar het liedje Les trois cloches op de plaat dat een groot succes werd.De volgende jaren werkten ze intensief met Piaf samen.
Ze traden vaak met Piaf op, toerden met haar door de Verenigde Staten en Canada en maakten nog meer opnamen met haar (zoals Dans les prisons de Nantes en Céline).
Na 1950 werd de band met Piaf losser.
De groep zong in close harmony ook nummers van Charles Aznavour, Gilbert Bécaud, veel andere Franse zangers en ook eigen liedjes.
In de volgende vijfendertig jaar maakten ze een groot aantal platen, die doorgaans goed verkochten, en toerden ze intensief.
Zo bezochten ze het Verenigd Koninkrijk, Italië, de Sovjet-Unie, Brazilië, het Midden-Oosten, Japan en opnieuw de Verenigde Staten.
Ook in Vlaanderen en Nederland traden ze op, bijvoorbeeld tijdens het Grand Gala du Disque van september 1962.
De groep bestond tot 1969 uit negen zangers: drie tenoren, drie baritons en drie bassen, die close harmony zongen.
Na het overlijden van Guy Bourguignon in 1969 werd zijn plaats niet meer opgevuld en gingen de Compagnons met acht man verder.
In 1983 namen ze afscheid van het publiek in de bekende Parijse concertzaal Olympia.Fred Mella is verlden maand op 16 november 2019 overleden op zijn 95e.
Hij was de laatste originele lid van de groep.Michel “Gaston” Cassez, die er later bij kwam en Marc Herrand, die maar enkele jaren lid was, zijn wel nog in leven.(Diverse bronnen, Post van 18 januari 1970, Kristien Bonneure, Wikipedia en foto’s begraffenis van Guy Bourguignon, foto 3 Charles Aznavour en foto 4 Jo Feachon de bas van de groep)
Dickinson was van 1952 tot 1960 getrouwd met Gene Dickinson.
Ze had een goede relatie met Frank Sinatra, die ze vaak “de belangrijkste man in haar leven” noemde.
Ze bleven goede vrienden tot aan zijn dood in 1998.
Van 1965 tot 1980 was Dickinson getrouwd met Burt Bacharach.
Samen kregen ze in 1966 een dochter.
Ze werd drie maanden te vroeg geboren, wat leidde tot chronische gezondheidsproblemen.
Ook bleek ze het syndroom van Asperger te hebben.
Dickinson sloeg veel rollen af om meer tijd met haar dochter door te kunnen brengen.
Uiteindelijk besloot ze haar onder te brengen in het Wilson Center.
Op 4 januari 2007 pleegde haar dochter zelfmoord in haar appartement in Los Angeles