Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
50 jaar geleden, te gast bij prins Jan van Luxemburg en prinses Josephine Charlotte van België en hun kinderen en hun leven in het hertogdom Luxemburg
Categorie: Koningshuizen buitenland
Deze week 50 jaar geleden, de film Henry VIII en zijn zes vrouwen te zien op de Brt (De Post 16 december 1972)
Vandaag 50 jaar geleden, koning Boudewijn en koningin Fabiola op staatsbezoek bij keizer Haile Selassie van Ethiopië (7 november 1972
60 jaar geleden, ex-koningin Soraya van Iran aan het genieten van haar vakantie in Saint-Tropez en dit samen met tennisspeler Jean-Noël Grinda en zakenman Gunter Sachs (augustus 1962)
Ze was de tweede vrouw van Mohammed Reza Pahlavi, de laatste sjah van Iran.
Gedurende het huwelijk werd ze beter bekend onder de naam ‘koningin Soraya’.
De titel shahbanu (keizerin) werd toen nog niet in Iran gebruikt.
Op achttienjarige leeftijd werd Soraya middels een foto aan het keizerlijk hof geïntroduceerd door Forough Zafar Bakhtiari, een van haar familieleden.
Niet lang daarna, op 12 februari 1951, trouwde ze in Teheran met de sjah.
Haar trouwjurk (van Christian Dior) werd na haar dood in Parijs geveild voor 1,2 miljoen dollar.
Beiden wilden eigenlijk niet scheiden, maar op 6 april 1958 scheidde ze alsnog van de sjah, omdat het huwelijk kinderloos bleef en de sjah per se een mannelijke nazaat als zijn opvolger wilde.
De sjah kondigde huilend de echtscheiding aan bij het Iraanse volk, in een toespraak die werd uitgezonden op radio en televisie.
De echtscheiding, die breed werd uitgemeten in de internationale pers, inspireerde tot het Franse lied Je Veux Pleurer Comme Soraya. (Ik wil huilen als Soraya).
De tekst is van de hand van de Antwerpse schrijfster Françoise Mallet-Joris en de muziek van Marie-Paule Belle.
Toen de echtscheiding officieel werd, kreeg Soraya de titel van prinses.
Haar officiële aanspreektitel was Hare keizerlijke hoogheid prinses Soraya van Iran.
Ze vertrok naar Frankrijk en begon een carrière als filmster.
In november 1960 verhuisde ze tijdelijk naar Hollywood om verder te werken aan een carrière als filmster. Wat echter niet lukte.
In 1964 bracht Soraya haar memoires uit, voor het eerst in het Engels uitgegeven onder de titel Princess Soraya. Autobiography of Her Imperial Highness.
In 1991 bracht ze het tweede deel daarvan uit, deze keer geschreven in samenwerking met Louis Valentin.
Het oorspronkelijk in het Frans uitgegeven Le Palais des Solitude en in het Nederlands uitgegeven als Paleis van eenzaamheid werd een internationale bestseller.
Soraya stierf op 26 oktober 2001 op 69-jarige leeftijd en werd begraven in München (Duitsland).
Een week na de dood van Soraya overleed ook haar broer Bijan, die na haar dood had gezegd: ‘Nu heb ik niemand meer om mee te praten’. (Diverse bronnen, Wikipedia en foto’s Paris Match augustus 1962)
Vandaag 60 jaar geleden, Koning Boudewijn en Koningin Fabiola te gast in Zeebrugge (15 juli 1962)
35 jaar geleden, een koninklijk spel met prinses Anne, prins Edward, prins Andrew, prinses Sarah en andere beroemde mensen (Story 7 juli 1987)
Vandaag 60 jaar geleden, de geboorte van Mathilde, dochter van Carl van Württemberg en Diane d’Orléans (1 juli 1962)
Carl van Württemberg volgde in 1975 zijn vader Philipp op.
Carl is de tweede zoon van Philipp (1893-1975) en aartshertogin Rosa van Habsburg (1906-1983).
Aangezien zijn oudste broer Ludwig in 1959 afzag van zijn rechten als hoofd van het huis Württemberg werd hij in 1960 erfopvolger van het huis.
Vanuit het familieslot Altshausen gaf hij leiding aan het huis en over het beheer van 5500 hectare bos en 2000 hectare weiden in Duitsland.
Tevens bezit de familie nog 700 stukken grond verspreid over de wereld, bossen in Spanje, Canada en Oostenrijk en aandelen in bedrijven.
Diane d’Orléans werd geboren in Brazilië als zesde kind van prins Henri van Orléans (1908-1999), graaf van Parijs, troonpretendent voor de Orléanisten, en Isabelle van Orléans (1911-2003).
Diane d’Orléans beoefent de schilder- en de beeldhouwkunst.
Zij heeft haar werk verschillende malen geëxposeerd sinds 1971.
Daarnaast organiseert de hertogin elke twee jaar in de tuinen van het slot een tentoonstelling met werk van jonge kunstenaars.
Daarnaast ondersteunt ze charitatieve stichtingen waarvan de Parijse stichting “Les Enfants de la Vie” de belangrijkste is.
Op 18 juli 1960 trouwde zij op het kasteel van Altshausen met Carl van Württemberg (1936), sinds 1975 hoofd van het huis Württemberg.
Zij hebben samen zes kinderen:
Friedrich (1961-2018), getrouwd met Marie Prinzessin zu Wied (1972).
Zij zijn de ouders van Wilhelm (1994), Amélie (1996) en Dorothée (1997); hun zoon Wilhelm is na het overlijden van zijn vader de vermoedelijke opvolger als chef van het Huis.
Het gezin bewoont het Schloß Friedrichshafen.
Mathilde (1 juli 1962), getrouwd met Erich Fürst von Waldburg zu Zeil und Trauchburg (1962).
Eberhard (20 juni 1963), deed in 2011 voor hem en al zijn afstammelingen afstand van alle rechten op opvolging als chef van het huis, van 2011 tot 2015 getrouwd met Désirée Copf (1969); zij zijn de ouders van Alexander (2010) die geen hertogstitel draagt.
Philipp (1 november 1964), getrouwd met Marie Herzogin in Bayern (1969). Zij zijn de ouders van Sophie (1994), Pauline (1997), Carl Theodor (1999) en Anna (2007).
Michael (1 december 1965), getrouwd met Julia Ricarda Storz (1965); dit huwelijk werd in 2012 als ebenbürtig aangemerkt door de Chef van het huis.
Fleur (4 november 1977), getrouwd met Moritz Graf von Goëß (1966).
Mathilde trouwde dus met Erich von Waldburg naar Zeil en Trauchburg.
Erich von Waldburg-Zeil bezit diverse bedrijven en met ongeveer 10.000 hectare bos en landbouwgrond is de familie een van de grootste particuliere grondbezitters in Duitsland.
De familie bezit ook aanzienlijke bosgebieden in Argentinië.
Ze zijn ook aandeelhouder in het mediabedrijf Schwäbischer Verlag GmbH & Co. KG en daardoor controle over de particuliere omroepen Radio 7, Radio Seefunk, drie regionale televisiestations en tal van andere dochterondernemingen.
Verder runt de familie het regionale vliegveld Leutkirch-Unterzeil , de Holzhof Zeil en diverse casino’s , de Hochgratbahn en sinds 1958 een keten van revalidatieklinieken en kuurcentra ( Waldburg-Zeil Kliniken , met 17 faciliteiten met ca. 3400 bedden en meer dan 3000 medewerkers).
Het privévermogen van de familie wordt geschat op zo’n 650 miljoen euro.
Dus kunnen we gerust zeggen dat het met Mathilde goed gaat.
Carl van Württemberg kwam te overlijden verleden maand op 7 juni 2022.
60 jaar geleden, te gast bij ex-koningin Victoria Eugénie van Spanje in Lausanne in Zwitserland (juni 1962)
Prinses Victoria Eugénie werd geboren in Balmoral Castle als het tweede kind en enige dochter van prins Hendrik van Battenberg en zijn vrouw prinses Beatrice, de jongste dochter van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk en prins-gemaal Albert van Saksen-Coburg en Gotha.
De prinses was in haar familie bekend onder de naam ‘Ena’. Omdat haar ouders bij koningin Victoria woonden, groeide Victoria Eugénie op aan het Britse Hof op Windsor Castle, Balmoral Castle en Osborne House op het Isle of Wight.
Toen de prinses negen jaar oud was, stierf haar vader en verhuisde ze met haar moeder. Ze woonden afwisselend in het Osborne House en Kensington Palace.
In 1905 was Victoria Eugénie aanwezig op een diner, dat door haar oom koning Eduard VII gegeven werd ter ere van koning Alfons XIII van Spanje.
Victoria Eugénie en Alfons werden verliefd op elkaar, maar velen zagen een huwelijk tussen de twee niet zitten.
Vooral Alfons’ moeder Maria Christina protesteerde tegen een huwelijk. Zij vond dat de afkomst van de prinses niet goed genoeg was om tot de hoge adel van Spanje toe te treden (Victoria Eugénie had slechts de aanspreektitel ‘Haar Doorluchtige Hoogheid’ en was een afstammeling uit een morganatisch huwelijk binnen het groot-hertogelijke huis Hessen.
Bovendien waren veel leden van haar familie, als afstammelingen van Victoria van het Verenigd Koninkrijk, waaronder haar broers Leopold en Maurits, dragers van de erfelijke bloedziekte hemofilie.
Toch werd op 9 maart 1906 hun verloving aangekondigd.
Er was veel protest onder het volk, vooral omdat ze protestants en van lage afkomst was.
Daarom bekeerde Victoria Eugénie zich tot de Rooms-Katholieke Kerk, waarbij ze de naam Maria Christina kreeg.
Ook gaf haar oom Eduard VII haar op 3 april de aanspreektitel ‘Hare Koninklijke Hoogheid’.
Op 31 mei 1906 trouwden in Madrid Victoria Eugénie en Alfons, waardoor de prinses koningin Victoria Eugénie (informeel: koningin Ena) werd.
Toen het paar na de trouwerij in een koets terugreed naar het Koninklijk Paleis, vond er een aanslag plaats op de koning en nieuwe koningin: iemand gooide vanaf een balkon een bom naar de koets. Koningin Ena overleefde het omdat ze het op het moment van de aanslag haar hoofd de andere kant op had gedraaid om de kerk van de Heilige Maria te zien.
Vanwege de aanslag werd Ena nog meer afgezonderd van het Spaanse volk dan ze al was, waardoor ze zich niet populair maakte.
Op 10 mei 1907 werd het eerste kind geboren: Prins Alfons, erfgenaam van de Spaanse troon. Tijdens zijn niet-noodzakelijke, maar door zijn moeder gewenste besnijdenis stopte hij niet met bloeden, waaruit de artsen opmaakten dat hij hemofilie van zijn moeder had geërfd, iets wat koning Alfons zijn vrouw nooit heeft kunnen vergeven.
Na prins Alfons kreeg het paar nog zes kinderen, van wie ook de jongste zoon aan hemofilie leed.
Hun kinderen waren:
Alfons (1907-1938), trouwde twee keer, stierf bij een auto-ongeluk
Jaime (1908-1975), trouwde twee keer, was doofstom
Beatrix (1909-2002)), trouwde met prins Alessandro Torlonia
Fernando (doodgeboren in 1910)
Maria Christina (1911-1996), trouwde met graaf Enrico Marone
Juan (1913-1993), trouwde met prinses Maria de las Mercedes van Bourbon Gonzalo (1914-1934), leed ook aan hemofilie, stierf bij een auto-ongeluk
Na de geboorte van de kinderen ging het bergafwaarts met de relatie van de koning en koningin.
Alfons had veel affaires, zelfs met prinses Beatrice, een nicht van koningin Ena en dochter van Alfred van Saksen-Coburg en Gotha en echtgenote van zijn eigen neef Alfons van Orléans-Bourbon.
Door zijn affaires had koning Alfons een aantal buitenechtelijke kinderen.
In 1923 ontsloeg koning Alfons de regering en ging op voorstel van generaal Miguel Primo de Rivera met behulp van het leger regeren.
Toen hij Rivera later ook nog ‘mijn Mussolini’ noemde, werden er veel samenzweringen tegen de koning ontmaskerd en kwamen er protesten tegen de monarchie.
De koning werd gedwongen gemeenteraadsverkiezingen toe te staan, waarin de republikeinen overweldigend wonnen.
Het volk ging de straat op en eiste zijn aftreden, waarna de Spaanse koninklijke familie op 14 april 1931 in verbanning ging.
De familie vestigde zich in Frankrijk en later in Italië.
Koningin Ena en koning Alfons gingen uit elkaar, waarna zij deels in Engeland en Zwitserland en uiteindelijk voor vast in Zwitserland ging wonen.
Toen Alfons voelde dat zijn einde naderde, stond hij op 15 januari 1941 zijn rechten op de Spaanse troon af aan zijn zoon Juan de Bourbon, graaf van Barcelona.
Op 12 februari kreeg Alfons zijn eerste hartaanval; hij stierf op 28 februari.
Koningin Ena stierf op 15 april 1969 in Lausanne, Zwitserland, precies 38 jaar na haar verbanning uit Spanje.
Ze werd begraven in de plaatselijke kerk, maar haar lichaam werd op 25 april 1985 bijgezet in de Koninklijke Grafkelder in Madrid bij haar echtgenoot en twee zonen.
Ondanks de verbanning was het niet gedaan met de Spaanse monarchie: haar kleinzoon Juan Carlos, zoon van Juan de Bourbon, was van 1975 tot 2014 koning van Spanje.
Ze was de doopmeter van koningin Fabiola.(Diverse bronnen, Wikipedia en Ons Land 30 juni 1962)
Vandaag 60 jaar geleden, sfeerbeelden huwelijk van prins Juan Carlos en prinses Sophia
60 jaar geleden, sfeerbeelden huwelijk van prins Juan Carlos en prinses Sophia
De neef van Juan Carlos, de hertog van Noto , trad op als getuige . Prinses Sophia werd bijgewoond door acht bruidsmeisjes, allemaal van koninklijke geboorte:
Prinses Irene van Griekenland en Denemarken , zus van de bruid
Infanta Pilar van Spanje , zus van de bruidegom
Prinses Anne-Marie van Denemarken , dochter van koning Frederik IX en koningin Ingrid van Denemarken
Prinses Benedikte van Denemarken , dochter van koning Frederik IX en koningin Ingrid van Denemarken
Prinses Irene der Nederlanden , dochter van Koningin Juliana en Prins Bernhard der Nederlanden
Prinses Alexandra van Kent , dochter van prins George, hertog van Kent en prinses Marina, hertogin van Kent
Prinses Anne van Orléans , dochter van de graaf en gravin van Parijs
Prinses Tatiana Radziwiłł, dochter van prinses Eugénie van Griekenland en Denemarken
50 jaar geleden, te gast bij Mohammad Reza Pahlavi en zijn gezin.
Deze reportage kwam er ter gelegenheid van de verjaardag van de prins Ali-Reza Pahlavi.
Hij kreeg toen een echte motor in miniformaat en voorlopig nog met antivalvoorziening.
Voor de verjaardag kregen de kinderen zelfs champagne, zij het dan wel met een beetje water versneden.
Hij was de tweede zoon van sjah Mohammed Reza Pahlavi en diens echtgenote Farah Diba.
In zijn jeugd ging Ali Reza naar de Niavaranpaleis-school in Teheran.
Na de Iraanse Revolutie verhuisde hij met zijn gezin naar de Verenigde Staten.
Hier ging hij naar de Saint David’s School in New York en de Mt Greylock Regional High School in Williamstown (Massachusetts).
Later deed hij aan de Harvard-universiteit promotieonderzoek in oud-Iraanse studies en filologie.
In 2001 was hij verloofd met Sarah Tabatabai, maar ze gingen korte tijd later uit elkaar.
In 2011 pleegde Ali-Reza Pahlavi na een lange depressie zelfmoord in zijn woning in Boston.
Zijn zuster Leila Pahlavi had in 2001 eveneens zelfmoord gepleegd.
Hij werd gecremeerd en zijn as werd in de Kaspische Zee verstrooid.
Op 26 juli 2011, bijna zes maanden na Ali-Reza’s dood, werd zijn levenspartner Raha Didevar moeder van een dochter, Iryana Leila.
Het kind werd door de familie Pahlavi erkend als de dochter van Ali-Reza en ze kreeg tevens de titel van prinses.(Diverse bronnen en foto’s uit de Post van 21 mei 1972)
Vandaag 55 jaar geleden, de geboorte van Willem-Alexander der Nederlanden (27 april 1967)
Deze week 35 jaar geleden, de juwelen van Wallis Simpson onder de hamer.
Nadat de Hertog in 1972 overleed, behield Wallis Simpson haar titel, Hertogin van Windsor.
Al snel ging het bergafwaarts met haar gezondheid zowel fysiek als mentaal.
In 1986 overleed de Hertogin in haar huis in het Bois de Boulogne te Parijs.
In april 1987 werd een deel van haar juwelencollectie geveild, bij Sotheby’s in een tent aan het meer van Geneve, waaronder de ‘Prince of Wales veren broche’.
Het is een witgouden broche met drie diamanten pluimen, het symbool van de Prins van Wales.
Het was een geschenk van de voormalige koning aan zijn zo geliefde Wallis.
De broche werd op de veiling gekocht door Elizabeth Taylor, een vriendin van Wallis Simpson. Elizabeth Taylor bewonderde de stijl van Wallis en de broche al jaren en voor haar voelde het alsof de broche voor een tijd bij haar moest zijn.
De totale opbrengst van de veiling bedroeg 45 miljoen dollar.
Wallis Simpson werd geboren in 1896 in Pennsylvania, Verenigde Staten.
Via haar tweede man kwam ze in Engeland terecht, waar ze via via in contact kwam met de Britse kroonprins Edward.
Vrijwel meteen werd ze zijn maîtresse. Simpson was niet van adel, eerder gescheiden en Amerikaans.
Hierdoor werd ze met argusogen bekeken. Omdat Eduard toch graag met haar wilde trouwen, moest hij kiezen tussen haar of het koningschap.
De koning besloot af te treden en met Wallis Simpson verder te gaan, misschien wel het mooiste liefdesverhaal van de 20ste eeuw.
In de jaren tot het uitkomen van hun romance tot hun 20ste trouwdag lieten Wallis en Edward VIII sieraden en zilverwerk graveren met teksten die hun grote liefde tot uiting bracht.
In 1935 gaf Mrs Simpson Eward VIII een stel diamanten manchetknopen met bijpassende overhemdknopen met achterop de tekst ‘Hold tight’ gegraveerd.
Vervolgens gaf Edward Wallis in 1935 een met edelstenen bezet kruis met de tekst ‘We are too”, de WE stond voor Wallis/Edward.
Hiermee bedoelde Edward dat ze ook verliefd waren net als zijn jongere broer George die in die periode in het huwelijk trad.
Als kerstcadeau gaf Wallis, Edward in 1935 een 18 gouden sigarettenetui.
Op het sigarettenetui was de kaart van gegraveerd, op de plaatsen waar de nog getrouwde Wallis was samen geweest waren edelstenen en briljanten in het goud gezet, aan de binnenzijde had ze laten graveren ‘ David from Wallis’.
David was de naam die Edward gebruikte in de privésfeer.
In de verlovingsring die Wallis Simson van Edward ontving had hij de romantische tekst “WE are ours now 27 X 36′ laten graveren, de 27 X 36 stond voor de datum van het aanzoek 27 oktober 1936.
De verlovingsring gemaakt door Cartier was een opmerkelijke ring, hij was gemaakt van platina bezet met een 19,77 crt grote smaragd in een entourage van baguette geslepen diamanten.
De smaragd was één van twee stenen die geslepen waren uit een smaragd zo groot als een vogelei dat uit het bezit kwam van een Grand Mogul.
Het stel trouwde in juni 1937 in Frankrijk zonder de aanwezigheid van de koninklijke familie. Wallis Simpson kreeg de titel hertogin van Windsor en verbleef samen met haar man in de buurt van Parijs.
Opvallend aan hun aanvankelijk geheime relatie was dat koning Edward haar bedolf onder geld, cadeaus, waardevolle objecten en vooral: juwelen.
Hij liet sieraden maken door de beste juwelenhuizen zoals Van Cleef & Arpels, Boucheron en Cartier in Londen en New York.
Er wordt verteld dat de betalingen nog wel eens op zich lieten wachten.
Bij hun 20-jarige huwelijksjubileum vervaardigde Cartier in opdracht van hertog Edward een hartvormige broche, bezet met diamanten.
De kroon bestond uit robijnen. Uniek aan de broche is dat deze in 1957 werd vervaardigd van edelstenen die al in bezit waren van de hertog.
In 2010 werden veel juwelen en andere waardevolle objecten uit de collectie van Wallis Simpson in veilinghuis Sotheby’s in Londen geveild.
De opbrengst daarvan was meer dan 9,4 miljoen euro.
De juwelen van Wallis Simpson staan symbool voor een intrigerend liefdesverhaal en het genie van Jeanne Toussaint, destijds het hoofd van de ontwerpafdeling bij Cartier.
Alleen al de waarde van deze Cartier-topexemplaren werd geschat op 3,5 miljoen euro.
Uniek in de collectie van Wallis Simpson was een bijzondere panter-armband uit 1952.
Deze werd door Eduard aan de hertogin geschonken. Op de veiling werd de armband voor maar liefst 5,3 miljoen euro geveild: het hoogste bedrag dat ooit voor een armband tijdens een veiling werd betaald.
Ook een exclusieve flamingo-broche uit 1940 werd voor miljoenen verkocht.
De juwelen van Wallis Simpson staan symbool voor hun liefdesleven, dat ze op die manier lieten vereeuwigen.
Zowel ruim voor als tijdens hun huwelijk speelden juwelen een grote rol.
Vooral een armband met kruisbeeldjes was één van haar favoriete sieraden.
Ze droeg hem vrijwel altijd, ook op haar trouwdag. Elk kruisje had een eigen betekenis en was achterop voorzien van een gegraveerde boodschap.
De voorzijde van de kruisjes waren voorzien van onder andere diamant, smaragd en andere edelstenen.
Het verhaal gaat dat deze armband nu in het bezit is van Madonna.(Diverse bronnen, Story 7 april 1987, Zilver.nl en Wikipedia)
35 jaar geleden, te gast bij Prins van Napels, gewezen kroonprins troonpretendent van Italië en hoofd van het huis Savoye Victor Emanuel van Savoye en zijn vouw Marina Doria en zoon Emanuel Filibert.
Victor Emanuel van Savoye is de zoon van de laatste Italiaanse koning Umberto II en diens gemalin Marie José, dochter van Albert I van België.
Hij werd geboren in 1937 in de tijd van de regering van zijn grootvader Victor Emanuel III.
Daar deze zich onmogelijk had gemaakt door zich in te laten met Mussolini, trad hij in 1946 af voor zijn zoon Umberto II.
Amper een maand later echter werd in een referendum de monarchie afgeschaft.
Victor Emanuel groeide op bij zijn moeder in Zwitserland en werd later bankier en helikopterverkoper.
Na een verloving van elf jaar trad hij op 7 oktober 1971 te Teheran in het huwelijk met de Zwitserse Marina Doria.
Uit deze verbintenis werd op 22 juni 1972 een zoon geboren: Emanuel Filibert.
Als lid van het huis Savoye was het Victor Emanuel tot 2002 bij wet verboden Italië te betreden – hoewel hij zich ooit eenmaal over de grens had laten smokkelen om een vriendinnetje te kunnen bezoeken.
Na het afschaffen van deze wet – hij had in ruil hiervoor zijn aanspraken op de Italiaanse troon moeten opgeven – bezocht hij op 10 november 2002 Italië en bracht allereerst een bezoek aan paus Johannes Paulus II.
De prins van Napels is een controversiële persoonlijkheid:
Hij bagatelliseerde de onder Mussolini ingestelde anti-joodse wetten – waarvoor hij later zijn excuses aanbood
Ook schoot hij in de nacht van 17 op 18 augustus 1978 vanaf zijn jacht voor de kust van Corsica per ongeluk de Duitse toerist Dirk Hamer neer.
Deze overleed op 7 december aan zijn verwondingen, waarop Victor Emanuel werd gearresteerd.
Het Parijse Hof van Assisen sprak hem vrij van doodslag, maar veroordeelde hem voor verboden wapenbezit.
Na een diner ter ere van het huwelijk van de Spaanse kroonprins Felipe (21 mei 2004) sloeg hij zijn verwante aartsrivaal Amadeus van Aosta (uit de Savoye-Aosta familietak) tweemaal in het gezicht.
In juni 2006 werd hij door de Italiaanse politie gearresteerd op verdenking van bendevorming op het gebied van corruptie, vervalsing en prostitutie.
In november 2007 eiste hij van de Italiaanse regering ruim 260 miljoen euro als schadevergoeding voor de 56 jaar ballingschap die zijn familie in het buitenland moest doorbrengen.
Sinds de verwikkelingen van 2006 wordt, door zowel leden van het huis Savoye als door vele trouwe monarchisten, zijn positie als hoofd van het huis Savoye te compromitterend bevonden en staat zijn positie ter discussie. (Diverse bronnen, Wikipedia, Story 10 februari 1987 en Story van 14 oktober 1986)
Deze week 60 jaar geleden, Sjah van Iran en zijn vrouw Farah Diba op vakantie in het Ski Resort Ab-Ali in Iran (maart 1962)
Ski Resort Ab-Ali was de eerste skipiste die in 1953 beschikte over mechanische skiliften in Iran, 70 km ten noordoosten van Teheran aan de Haraz Road.
Vandaag 60 jaar geleden, prinses Beatrix en haar zus prinses Margriet te gast op het Opernball in Wenen (2 maart 1962)
Toen gisteren nog vandaag was 