60 jaar geleden, Piccolo Pin Up kalender april Claudia Cardinale (Piccolo 27 maart 1960)

35 jaar geleden, Anita van de Dolly Dots in de Joepie van 30 maart 1985

40 jaar geleden, Phyllis Hyman in de Joepie van 30 maart 1980

40 jaar geleden, Rick Tubbax and The Taxi’s in de Joepie van 30 maart 1980

Vandaag ook al 20 jaar geleden, opening van de kunstmanifestatie Over The Edge in Gent.

Het waren toen topdagen voor de Hotsy Totsy, bijna elke avond kwam Jan Hoet met één of andere kunstenaar.

Tot ver over onze grenzen werd over zijn expositie gesproken.

Niet minder dan 250.000 bezoekers zakten af naar Gent voor Over the Edges

De openluchttentoonstelling in 2000 die een beetje de voorganger van Track is – ging de geschiedenis in als de expositie van de hamzuilen van Jan Fabre.

Fabre had de acht Corinthische zuilen van de universiteitsaula in de Voldersstraat met 600 kilogram gerookte ham bekleed. Het waren net gevilde benen.

Het werk lokte meteen protest uit en was voorpaginanieuws.

Terwijl mensen honger lijden, wordt hier met eten gemorst of Geen kunst maar wansmaak, was de teneur van het protest.

Jan Hoet verdedigde de vrije meningsuiting van de kunstenaar: de ham was een metafoor voor de vergankelijkheid van het vlees.

Met het werk wilde Jan Fabre de relatie tussen vlees en skelet aftasten, luidde het verder.

Zowat iedereen mengde zich in de discussie: van de slager tot de juwelier.

Ook BV’s en de Gentse gemeenteraad gooiden zich in het debat.

De zuilen met hun kleed van Ganda-ham waren een maand lang het gespreksonderwerp in de Arteveldestad.

Er werden zelfs speciale bewakers ingezet om de zuilen en hun vlezige jasjes te beschermen tegen vandalen. Uiteindelijk kregen bacteriën en bederf de ham klein.

In de hele stad waren opmerkelijke werken te zien, zoals Transparity, een opmerkelijk glas-in-loodraam dat Wim Delvoye in de Norbertijnenkapel had gemaakt.

Op het Sint-Michielsplein stond een naakte reus. Het ging om een cycloop, een reus met één oog, in het midden van het voorhoofd.

Een werk van de Italiaan Marco Boggio Sella.

Op de Korenlei kletterde om de drie minuten een bord op de grond. In een kamer op de eerste verdieping werd ruzie gemaakt door een koppel.

Niet minder dan 10.000 borden sneuvelden. ‘Een huishoudtafereel op de hoek van de straat’, noemt de Franse kunstenaar Patrick Lebert zijn werk. (Diverse bronnen, Wikipedia en het Nieuwsblad)

Vandaag ook al 20 jaar geleden, opening van de kunstmanifestatie Over The Edge in Gent.

35 jaar geleden, Erik Marijsse met zijn nieuwe single We Hebben Nooit Genoeg (Joepie 30 maart 1985)

De Kotmadam

The Smiths in de Joepie van 30 maart 1985

Vandaag 50 jaar geleden, te gast in Hakendover voor de jaarlijkse paardenprocessie op paasmaandag.

De bouwlegende van Hakendover werd in 1432 voor het eerst ‘officieel’ opgetekend door drie kerkmeesters.

Naar alle waarschijnlijkheid combineerden ze verhalen uit de mondelinge overlevering met een aantal andere verhaalmotieven en historische elementen om hun verhaal wat kracht bij te zetten.

Volgens het verhaal werd de kerk van Hakendover gesticht in 690.

In dat jaar zouden drie vrome maagden besloten hebben een kerk te bouwen voor de Goddelijke Zaligmaker.

Nadat de kerk tweemaal bij nacht was afgebroken door engelen (sommige verhalen spreken over de duivel), gebeurde er op de dertiende dag na Driekoningen een wonder.

Een engel leidde de maagden naar een plaats waar de natuur -ondanks de wintertijd- in volle bloei stond.

In een boom zat een vogel met een brief van God in zijn rechterpoot: “Op deze plaats wil ik mijn kerk bouwen.” Tijdens de werkzaamheden waren er telkens dertien werklieden aanwezig, bij de uitbetaling slechts twaalf.

Die dertiende werkman was God zelf.

Middeleeuwse mirakelverhalen vertellen dat vele ‘bedevaarders’ hier wonderbaarlijk genazen en dat mensen zelfs uit de dood opstonden.

Over de precieze oorsprong van legende en bedevaart tasten we in het duister.

De kerk van Hakendover beschikte over geen relikwieën en de bouwlegende moest dit gebrek opvangen.

Toch is de legende zeker meer dan alleen maar een “uitvinding” van middeleeuwse kerkmeesters die hun kerk aantrekkelijk wilden maken voor bedevaarders.

Zowel de legende als de processie bevatten immers sporen van vroeg-middeleeuwse en zelfs voorchristelijke elementen.

Terwijl heel wat middeleeuwse bedevaartplaatsen gebouwd zijn rond een bron of een boom, zijn in Hakendover meerdere ‘elementen’ aanwezig.

Bedevaarders nemen takjes van een boom, water van de bron en grond van het kerkhof mee.
Sommigen zien in de paardenprocessie een soort van vruchtbaarheidsritus.

Deze veronderstelling is niet zo gek als we bedenken dat we hier aan de poorten staan van het vruchtbare Haspengouw.

De Tiense Berg waar de stormloop van de paarden plaatsvindt, vormt als het ware de grens tussen Hageland en Haspengouw.

Prehistorische vondsten en de aanwezigheid van een Romeinse heerbaan en grafheuvels (tumuli) wijzen op een vroege bewoning van het dorp Hakendover. (Diverse bronnen, Wikipedia en foto’s 30 maart 1970)