35 jaar geleden, te gast bij sportdirecteur Berten De Kimpe

Berten De Kimpe, ook bekend als Albert De Kimpe, werd geboren op 30 januari 1920.

Zijn vader, Adolphe De Kimpe had in Astene, een grote fabriek, waar de bekende Groene Leeuw fietsen werden gemaakt.

De Kimpe. Groene Leeuw leverde niet alleen racefietsen, maar ook heren- en damesfietsen.

Als jonge gast van 7 jaar was ging hij met mijn vader naar de koersen.

Zijn vader was namelijk eigenaar van de Belgische wielerploeg de Groene Leeuw die bestond van 1945 tot 1969.

Berten De Kimpe studeerde aan het college in Sint-Amandsberg.

Als tiener combineerde hij het fietsen met het voetbal.

Hij won 12 wielerwedstrijden en over zijn laatste fietswedstrijd, namelijk de Omloop der Beide Vlaanderen voor jongeren.

Zei hij het volgende in een interview in de Story: Ik ontsnapte met twee andere renners, we bouwden een voorsprong van 4 minuten op. Met nog 1 kilometer te rijden schoof ik weg in een strook zand, dag, overwinning. Een derde plaats interesseerde me niet, dus reed ik meteen naar mijn kleedhokje.

Mijn vader was daar zo boos om, dat hij een hamer greep en mijn fiets aan stukken sloeg. Het is een schande dat je die derde plaats liet liggen!

’s Anderdaags had hij er al spijt van. Je krijgt een nieuwe fiets, zei hij, maar ik wees het aanbod af. Ik koos definitief voor voetballen. Daar voelde ik op dat moment veel meer voor.

Ook als voetballer gooide Berten De Kimpe hoge ogen.

Hij was amper 16 jaar, toen hij debuteerde in het fanion-elftal van eersteklasser Gantoise (AA Gent).

Van Gantoise werd hij getransfereerd naar Cercle Brugge. In 1943 kwam er een dramatisch einde aan zijn voetballoopbaan.

In datzelfde interview in de Story zei hij daar het volgende over: in 16 wedstrijden had ik 19 keer gescoord. Tegen Racing Brussel maakte ik zelfs 3 doelpunten op 20 minuten. Het waren zijn allerlaatste goals, want ik geraakte onherstelbaar aan mijn knie gekwetst. Mijn been stond paraplu, de meniscus had zware averij opgelopen.

Een operatie in Engeland had mijn carrière mogelijk nog kunnen redden, maar door de oorlogsomstandigheden kwam daar niets van terecht.

Als sportdirecteur bij Wiel’s-Groene Leeuw leidde hij tal van renners naar grootse prestaties.

Gezien één van de cosponsors, de Belgische brouwer Wielemans-Ceuppens, die zijn biermerk Wiel’s wou promoten, kreeg de ploeg deze nieuwe naam.

Een aantal grote namen fietsten voor deze wielerploeg, zoals Erik De Vlaeminck, Walter Godefroot, Arthur Decabooter, Stan Ockers, Benoni Beheyt, Rik Van Looy en Sylvère Maes droegen het groene shirt.

Andere namen waren Alfons Sweeck, André Messelis, Armand Desmet, Daniel Denys, Eddy Pauwels, Fernando Manzaneque, Firmin Van Kerrebroeck, Frans De Mulder, Freddy Decloedt, Gerard Van De Steene, Germain Derycke, Gilbert Desmet, Gustaaf De Smet, Hans Junkermann, Jean-Baptiste Claes, Jozef Timmerman, Karl-Heinz Kunde, Lucien Mathys, Martin Van Den Bossche, Michel Remue, Noël Foré, Walter Boucquet en Willy Van den Eynde.

Ook in het veldrijden was de ploeg actief en dankzij Eric De Vlaeminck wonnen ze de allereerste Belgische wereldtitel in het veld.

Een hoogtepunt was zeker de Ronde van Spanje 1960 waar Wiel’s-Groene Leeuwde winnaar en tweede van het eindklassement leverde, respectievelijk Frans De Mulder (met vier ritwinsten) en Armand Desmet.

Een derde ploegmaat, Arthur Decabooter, eindigde ook nog in de top 10 en won dat jaar ook de blauwe trui van het puntenklassement en twee ritwinsten.

Het team deed vier maal mee met de Ronde van Frankrijk (1962, 1963, 1964, 1965) en behaalde daar in die vier jaar zes ritoverwinningen.

In de Vuelta behaalde Groene Leeuw uit zes deelnames (1960, 1961, 1962, 1965, 1966, 1969) 10 ritwinsten.

Ook een herinnering van iedereen blijft de ontknoping van het WK op de weg in Ronse in 1963.

Toen trok zijn Groene Leeuw-renner Gilbert De Smet uit Lichtervelde de spurt aan voor de gedoodverfde favoriet Rik Van Looy. Maar een andere Groene Leeuw, Benoni Beheydt, spurtte iedereen voorbij en won.

Toen de wielerploeg eindigde eind 1969, stapte Berten’De Kimpe over naar de nieuwe wielerploeg met Watneys als hoofdsponsor.

Daar kreeg Jef Braeckevelt in 1970 dankzij Berten De Kimpe een job aangeboden als ploegleider.

Deze ploeg met wisselende sponsors en bijhorende ploegnamen zou tot 1978 blijven bestaan.

Al die tijd werkte Braeckevelt in de schaduw van De Kimpe.

In zijn privé-leven heeft Berten onnoemelijk veel tegenslagen gekend.

In 1943 trouwde hij met Margriet, maar het koppel bleef helaas kinderloos en daar vertelde hij het volgende over: wij verloren vier kinderen, alle vier werden te vroeg geboren, na zes maanden zwangerschap.

De dokters deden hun best om ze in leven te houden, maar het mocht niet baten.

In 1977 kreeg hij een verkeersongeval in Sint-Martens Latem met een dodelijke afloop.

In het interview in de Story zei hij het volgende daarover: ik reed in een auto met aanhangwagen. Opeens hoorde ik een klap. Ik voelde dat er iets gebeurd was. Ik stapte uit om te kijken en kreeg een enorme schok, want er lag een kindje dood op de weg!

Dat kind was al spelend op de loop gegaan voor een kameraadje en het was tussen de auto en de aanhangwagen gesukkeld.

Ik ben daar toen zo hard van geschrokken dat mijn hart in één keer zes maal groter werd. Jawel, je hoort het goed, zes keer groter dan normaal, enkel en alleen door het schrikken. Ik werd met een shock afgevoerd.

Een half jaar heb ik toen thuis in een verduisterde kamer gelegen.

Tijdens een darmoperatie in 1977 verloor hij veel bloed verloor en de dokters zagen geen uitweg meer

Ze hadden hem al opgegeven, maar toch overleefde hij de operatie, maar duurde zijn herstel bijna 2 jaar.

Einde 1978 kreeg hij een voorstel om terug sportdirecteur te worden.

Om terug te scoren met onder meer Claude Criquielion.

Berten De Kimpe kwam te overlijden in maart 1999 op 79-jarige leeftijd.

In 2016 besliste het stadsbestuur van Deinze om als eerbetoon Berten De Kimpe een straat te noemen naar hem.(Diverse bronnen, Story 3 mei 1988, Jan de Smet en Patrick Feyaerts en hun boek De wielerploeg die de Keizer uitdaagde en Wikipedia)

Gisteren nog vandaag

60 jaar geleden, op bezoek bij Brigitte Bardot op haar landgoed en huis met de naam Madrague in Saint-Tropez (Paris Match 24 november 1962)

Haar ouders hadden al een huis in Saint Tropez en in 1962 kocht Brigitte Bardot een landgoed annex boerderij waar ze anno 2022 nog steeds woont en de naam kreeg La Madrague.

In een interview zei ze over haar landgoed, dat het haar beste investering was.

Met haar karakteristieke stem zong ze in 1968 een prachtige ballade over de Madrague.

50 jaar geleden, Julien Clerc met zijn hit Si on chantait

Het nummer is geschreven door Etienne Roda-Gil, Julien Clerc en Jean Claude Petit.

In Vlaanderen goed voor een vierde plaats in de hitparade en Nederland was het nummer goed voor een negende plaats in de Top 40.

50 jaar geleden, Julien Clerc met zijn hit Si on chantait
50 jaar geleden, Julien Clerc met zijn hit Si on chantait