Vandaag 45 jaar geleden, weer Israëlische groep eerste op het Songfestival.

Het Eurovisiesongfestival 1979 was het vierentwintigste Eurovisiesongfestival en vond plaats op 31 maart 1979 in het International Convention Center (ICC) van Jeruzalem, Israël.

Het programma werd gepresenteerd door Daniel Pe’er en Yardena Arazi.

Van de 19 deelnemende landen won Israël met het nummer Hallelujah, uitgevoerd door Gali Atari & Milk & Honey.

Dit lied kreeg 125 punten, 11,3% van het totale aantal punten.

Met 116 punten werd Spanje tweede, gevolgd door Frankrijk op de derde plaats met 106 punten.

Nederland bereikte toen de twaalfde plaats met de zangeres Xandra (Sandra Reemer)

Voor België trad Micha Marah aan.

De verkiezing duurde 5 weken, ze zong eerst 6 liedjes en elke week werd er één liedje geëlimineerd, Comment ça va won alle 4 de halve finales, maar in de finale werd toch voor Hey nana gekozen, een lied dat Micha Marah haatte, ze wilde het laten diskwalificeren en achtergrondzangeres Nancy Dee zou haar plaats innemen als ze niet wilde zingen, maar ze deed het toch en werd laatste.

Het zou duren tot 2023, wanneer ze het nummer terug zou zingen (diverse bronnen en Wikipedia)

Vandaag 25 jaar geleden, komt de single Maria van Blondie binnen op de zesentwintigste plaats in de Ultra Top 50.

De single was in Vlaanderen goed voor een derde plaats en dat zowel in de Ultra Top 50 als in de Brt Top 30.

In Nederland komt de single niet verder dan de zeventiende plaats in de Top 40.

Het nummer “Maria” is geschreven door toetsenist Jimmy Destri van de band, die ook al het nummer Atomic had geschreven.

De song gaat over de dochter van Jimmy (Eileen Tara), hoe hij moest aanzien dat de jongens om haar heen zwermden toen ze in de puberteit kwam.

Het nummer is afkomstig van het album No Exit uit 1999.

In het Verenigd Koninkrijk bereikt de single de eerste plaats.

De zangeres van Blondie was toen op dat moment 53 jaar en 227 dagen oud en was daardoor toen de oudste zangeres die ooit een Britse nummer 1 heeft gehad.

Het leverde haar toen een vermelding op in het Guinness Book Of Records.

De videoclip voor “Maria” werd geregisseerd door Roman Coppola en speelt zich af in New York City.

De opbrengst van de single heeft voor alle Blondie leden de schulden bij de IRS afbetaald (De Internal Revenue Service, meestal kortweg IRS genoemd, is de federale belastingdienst van de Verenigde Staten) (extra info dankzij Angélique Mert-Wissink)

Vandaag is het ook al vijf jaar geleden dat de Vlaamse gitarist Willy Willy van onder meer The Scabs is overleden.

Willy Lambregt werd geboren in Oostende, de stad van Ensor en Spilliaert, in de hete zomer van 1959.

Hij zat ooit samen met Wendy Van Wanten in de godsdienstklas.

Op zijn 16e verliet hij de school en ging hij aan de slag in een vleesfabriek.

Zo kon hij zich meer toeleggen op zijn passie, de gitaar.

In zijn beginjaren als muzikant bij Revenge 88 was Willy Willy een echte punker.

Arno Hintjens, ook een Oostendenaar, schreef het TC-Matic-nummer “Willie Willie” voor hem.

Willy speelde zelfs even mee in de videoclip, als de man met het pistool.

De eerste band van Willy was Revenge, waarmee hij 2 singles opnam.

In de jaren 80 trok hij van de kust naar Brussel en nam hij de plaats in van Luc Van Acker bij Arbeid Adelt, het project van Marcel Vanthilt.

Hij was ook betrokken bij de oprichting van Vaya Con Dios, met zangeres Dani Klein, en hij speelde mee op hun eerste hit: “Friend of Mine”.

Ook op “Stroom” van Marcel Vanthilt en Dani Klein is zijn gitaarspel duidelijk te horen.

Willy kwam pas echt tot bloei als gitarist bij The Scabs, waar hij van 1985 tot 1995 deel van uitmaakte en naast Guy Swinnen, het tweede boegbeeld van de groep was.

Met zijn lange slanke gestalte, gebruinde huid, getekende gezicht en rechtopstaande zwarte haar was hij een opmerkelijke verschijning.

Hij bracht The Scabs van punk naar rock-‘n-roll, en kreeg de bijnaam van de Vlaamse Keith Richards.

Op 6 cd’s van The Scabs speelt hij gitaar, dus ook op de hits “Hard times”, “Don’t you know”, “Robbin’ the liquor store”, “Nothing on my radio”, “Chrystal eyes” en “She’s jivin.”

Na The Scabs had hij nog 2 bands: The Voodoo Band en Willy@LaFayette.

In 2018 nam hij een laatste doorleefde cd op: “Vampire With a Tan.”

De Franse zangeres Françoise Hardy mag vandaag 80 kaarsjes uitblazen.

Françoise Hardy met haar nummer Fais moi une place

Het nummer is geschreven door Julien Clerc en de tekst is van Françoise Hardy.

De versie van Françoise Hardy is terug te vinden op haar verzamelalbum Vingt Ans Vingt Titres. (1989)

Een jaar later brengt Julien Clerc ook het nummer uit op single (1990)

Conny Vandenbos was de eerste die het nummer coverde in onze taal.

Oor Rob De Nijs en Willy Sommers coverde het nummer.

Maurice White van Earth, Wind & Fire, ik heb het veel te druk om te trouwen.

Maurice White, die actief is als sessiemuzikant, richt eind jaren 60 de groep Salty Peppers op in Chicago.

Ze brachten twee singles uit, namelijk La La Time werd een bescheiden hit in het Midwesten en de tweede single Uh Huh Yeah was een flop.

Gezien het succes uitbleef, nam hij de beslissing om naar Los Angeles te verhuizen.

Daar vormt hij in 1969 de band Earth, Wind & Fire, samen met zijn broer Verdine en acht nieuwe muzikanten.

De nieuwkomers zijn onder andere zanger Philip Bailey, die met zijn hoge stemgeluid een enorme stempel op het geluid van de groep zou drukken.

White verkoos de naam van de groep omdat volgens hem de aarde, de wind en het vuur elementen van zijn sterrenbeeld zijn.

In februari en november 1971 verschenen de eerste twee albums (Earth, Wind & Fire en The Need of Love; beide geproduceerd door Joe Wissert) op Warner en werd met I Think About Lovin’ You een eerste top R&B 40-hit gescoord.

Tussendoor nam EWF ook de soundtrack op voor de regisseur Melvin Van Peebles en zijn film Sweet Sweetback’s Baadassss Song (uitgebracht op Stax) en bouwde de band een livereputatie op in het universiteitscircuit.

De eerste drie albums zijn geen groot succes.

Maar Earth, Wind & Fire werkt onafgebroken aan de eigen stijl: een lekkere mix van Motown-soul, R&B, pop, jazz en funk.

In 1975 is de track ‘Shining Star’ de eerste internationale hit.

Daarna volgde een voortdurende stroom van briljant geproduceerde albums. Live-album ‘Gratitude’ onderstreepte de band’s podiumreputatie. ‘Spirit’ (1976), EWF’s volgende studio-album, leverde klassiekers als ‘Getaway’ en ‘Saturday Nite’.

In 1977 verscheen ‘All ‘N All’, met ‘Serpentine Fire’, ‘Fantasy’ en ‘Love’s Holiday’.

Het album uit 1978 Fantasy wordt een eerste millionseller in Europa.

I Am wordt in de zomer van 1979 uitgebracht.

Daar staat de hitsingle ‘Boogie Wonderland’, ‘Star’ en ‘After the Love Has Gone’ op.

Vijf tracks op het album zijn geschreven door David Foster.

David Foster leerde we kennen toen hij lid was van de Canadese pop/rockband Skylark, die in 1972 een grote hit hadden met het nummer “Wildflower”.

Na 1973 werkte hij als componist en producer voor een pak artiesten zoals Paul Anka, Daryl Hall & John Oates, Dionne Warwick, Al Jarreau, Donna Summer, Whitney Houston en Barbra Streisand.

In oktober 1980 kwam EWF voor het eerst sinds Gratitude weer met een dubbelaar; hoewel Faces geen onverdeeld succes was, leverde het toch een gouden plaat op.

De fans bleven enthousiast en het album leverde memorabele tracks als ‘You’ en ‘And Love Goes On’.

De volgende lp Raise (1981) met hitsingle ‘Let’s Groove’ werd minder goed ontvangen.

Earth, Wind & Fire gaat in de jaren 80 steeds meer synthezisers, computers en elektronica gebruiken in hun muziek om met de tijd mee te gaan.

Dat is goed te horen op het album Electric Universe uit 1983. Maar het succes wordt minder, zoals met veel topacts uit de jaren 70. Gaandeweg groeit de groep uit elkaar en de muzikanten hun eigen weg.

Zo zingt Philip Bailey een duet met Phill Collins in ‘Easy Lover’.

Maar in 1987 komt de groep bij elkaar voor het album Touch The World met de R&B nummers ‘Thinking Of You’ en ‘System Of Survival’.

Daarna zou de groep gedoe krijgen met platenmaatschappijen om hun ‘ouderwetse’ sound.

In 1992 werd bij Maurice White Parkinson vastgesteld, waardoor hij uiteindelijk niet meer kon optreden met de groep.

Maar in plaats van in zijn ziekte te berusten bleef Maurice actief vanuit zijn eigen studio in Santa Monica, Los Angeles, waar hij teksten schreef en muziek produceerde voor EWF en andere artiesten.

Bij optredens nam vanaf dat moment Philip Bailey niet alleen de bandleidersrol over maar ook een groot deel van de lagere zangpartijen.

In 1997 proberen zanger Bailey en de broertjes White het nog eens met het album In The Name Of Love en in 1999 bereikt een remix (door Phats & Small) van het twintig jaar oude nummer ‘September’ de Top 40.

In 2005 brengen ze ter gelegenheid van hun 35-jarig bestaan het album Illumination uit met de single Pure Gold).

Voor dit album werkt de band samen met bekende producers en artiesten, waaronder Will.I.Am van Black Eyed Peas.

Het album werd lovend ontvangen door zowel de diehardfans als door de muziekpers – het heeft een goede balans van oud en nieuw.

Behalve dat de muziek de bestaande fans aansprak, bracht het Earth, Wind & Fire ook onder de aandacht bij de nieuwe generatie.

Illumination werd nummer 8 in de R&B/Hip-hop-hitlijsten en nummer 32 in de Billboard top 200.

Acht jaar later brengen ze een nieuw album uit met als titel Now, Then & Forever.

Voor die lp werken ze terug samen met Allee Willis. Zij is bekend van de grootste EWF-hit Boogie Wonderland die ze voor de band schreef.

Op 5 februari 2016 overleed Maurice White aan zijn ziekte.

De groep won zes Grammy’s Awards en White kreeg de prestigieuze prijs ook een keer individueel, net als zijn medezanger Philip Bailey.

De groep kreeg in 2000 ook een plekje in de Rock & Roll Hall of Fame.

Earth Wind en Fire verkocht wereldwijd meer dan 90 miljoen albums (Joepie 8 januari 1984)

Annie Lennox mag vandaag 69 kaarsjes uitblazen

Annie Lennox ontsluiert haar vreemde uiterlijk (Joepie 12 juni 1983)

Gisteren nog vandaag

reclame voor het album Diva van Annie Lennox (mei 1992)

Gisteren nog vandaag

Een dagje met Annie Lennox in een romantisch kasteel (Joepie 29 november 1987)

Gisteren nog vandaag

Gisteren nog vandaag

De Amerikaanse zangeres Nancy LaMott maakte een jaar voor haar dood in 1994 de kerst-cd Just In Time For Christmas.

De productie was in handen van componist en producer David Friedman.

Zoals het publiek het wil, zingt Nancy op haar eigen manier de gekende kerstnummers zoals Santa Claus Is Coming To Town, Baby, It’s Cold Outside ( in duet met Michel Feinstein), I’ll Be Home For Christmas en The Christmas Song.

Maar het album bevat ook enkele nieuwe nummers, zoals het prachtige Just In Time For Christmas geschreven door David Friedman en David Zippel.

Op 17-jarige leeftijd werd bij haar de ziekte van Crohn vastgesteld, een ongeneeslijke medische aandoening die gepaard gaat met moeilijke darmproblemen en chronische pijn en artritis.

In maart 1995 werd bij LaMott baarmoederkanker vastgesteld, maar ze stelde een hysterectomie uit om Listen To My Heart op te nemen, een album dat slechts twee opmerkelijke dagen in beslag nam.

Bij de operatie bleek dat de kanker was uitgezaaid.

Haar laatste openbare optreden was op 4 december 1995 en dit voor een tv-optreden in The Charles Grodin Show van CNBC, waar ze Moon River zong op 4 december 1995.

Volgens David Friedman had LaMotts leven twee rode draden: haar ziekte en haar talent, en de “twee dingen bereikten precies tegelijkertijd een hoogtepunt”.

Op 13 december 1995 zegende pater Steven Harris de huwelijksverbintenis van Nancy met haar vriend Peter Zapp, iets meer dan een uur voordat ze stierf.

Ze stierf om 23:40 uur in het St. Luke’s-Roosevelt Hospital Center in Manhattan en dit op de leeftijd van 44 jaar.

Keith Richards mag vandaag 80 kaarsjes uitblazen

In de jaren zestig leek het onwaarschijnlijk dat Keith Richards ooit de 80 zou halen.

Hij stond bekend als een rebelse en roekeloze rocker, die regelmatig in aanraking kwam met de wet en de dood.

Maar hij overleefde alles, van een val uit een palmboom tot een hersenbloeding.

Keith Richards is nog steeds actief als muzikant en schrijver.

Hij heeft meer dan 500 nummers geschreven, waarvan vele klassiekers zijn geworden.

Hij wordt beschouwd als een van de beste en invloedrijkste gitaristen aller tijden.

40 jaar geleden, Keith Richards, Patti redde me uit een verschrikkelijke hel (Joepie 27 november 1983)

kloof tussen Mick Jagger en Keith Richards onoverbrugbaar (Joepie 6 juli 1986)

Gisteren nog vandaag

Anita Pallenberg, toen vaste vriendin van Keith Richards voor de rechtbank betreft de zelfmoord van de 17 jarige Scott (Joepie 20 augustus 1979)

Demis Roussos (Poster Joepie 1973).

Demis Roussos was een succesvolle zanger die in veel Europese landen hits scoorde met zijn Engelstalige nummers, maar ook met versies in andere talen, zoals Duits, Frans, Spaans en Japans.

In 1995 nam hij een nieuwe single op met Rob De Nijs, getiteld On My Own, maar het nummer haalde de hitlijsten niet.

Zijn laatste album verscheen in 2009, na een lange periode van stilte. “Ik was niet gestopt, maar ik had niet veel te vertellen”, zei hij tegen Le Figaro.

In september 2013 trad hij voor het laatst op in het openbaar.

Hij ontving een onderscheiding van de Franse ambassadeur in Athene, maar toen was al duidelijk dat hij ernstige gezondheidsproblemen had.

Hij had kanker in zijn lever en zijn keel.

Hij bleef echter actief als artiest, met nieuwe plannen, nieuwe nummers en nieuwe verzamelalbums.

Roussos stierf op 25 januari 2015 in een ziekenhuis in Athene aan de gevolgen van uitgezaaide alvleesklierkanker.

Hij is een van de weinige popartiesten die een eigen museum heeft gekregen.

Het museum was eerst gelegen in Nijkerk in Gelderland en was mede opgericht door platenbaas Bert van Breda.

De Demis Roussos-collectie verhuisde half september 2018 naar Athene.

Demis heeft meer dan 60 miljoen albums verkocht over de hele wereld.

Deze week, 25 jaar geleden, komt Britney Spears met haar Baby One More Time binnen in de Amerikaanse hitparade.

Het nummer is geschreven door producer Max Martin onder sterke muzikale invloed van nummers van ABBA.

Het was oorspronkelijk bedoeld voor de groep TLC, die het afwees.

Het nummer gaat over dat Britney er spijt van heeft dat ze haar vorige relatie beëindigde.

De videoclip heeft Spears zelf bedacht en het is opgenomen in Venice High School in Californië in de Verenigde Staten.

In het begin van de videoclip verveelt Britney zich en wacht ze tot de bel gaat. Als de bel eindelijk gaat, stapt ze het lokaal uit en begint spontaan te dansen met een aantal achtergrond danser(e)s(sen) in een Amerikaans schoolkostum op de gang.

Na een tijdje gaan ze ook op het plein dansen, Britney is daar onder andere ook te zien in een blauwe auto.

Vanaf 13 maart 1999 bereikte de single de eerste plaats en dit voor 8 weken lang.

Van het album Baby One More Time van Britney Spears zijn er op 22 Maart 1999 zoveel van verkocht dat het volgens de maatstaven van de RIAA (Recording Industry Association Of America) wordt onderscheiden met drie keer platina.

Het album komt op 30 januari 1999 binnen op de eerste plaats van de Billboard-albumlijst, en staat vervolgens zes weken achtereen op de eerste plaats.

Naast de titelsong staan op Baby One More Time de volgende nummers: (You Drive Me) Crazy, Sometimes, Soda Pop, Born To Make You Happy, From The Bottom Of My Broken Heart, I Will Be There, I Will Still Love You (een duet met Don Philip), Deep In My Heart, Thinkin’ About You, E-Mail My Heart en Beat Goes On.

Britnet Spears wordt op haar album bijgestaan door onder meer Mickie Bassie (vocals, keyboards en bas), Esbjorn Ohrwall en Dan Petty (gitaren), Eric Foster White (gitaar, keyboards en drums) en Andrew Fromm (achtergrondzang).

Het album is geproduceerd door Max Martin, Rami Yacoub, Denniz Pop en Eric Foster White.

De titelsong van het album, Baby One More Time, wordt genomineerd voor de Grammy Awards 2000 in de categorie Best Female Pop Vocal Performance.

De Grammy gaat echter naar Sarah McLachlan voor het nummer I Will Remember You van haar album Mirrorball (Diverse bronnen en Wikipedia)

Kim Wilde mag vandaag 63 kaarsjes uitblazen.

Kim Wilde verraste haar fans tien jaar geleden met een kerst-cd genaamd Wilde Winter Songbook.

Het album bevat zowel bekende kerstliedjes als eigen composities. Kim Wilde zingt onder andere “Have Yourself a Merry Little Christmas”, “Let It Snow”, “Rockin’ Around the Christmas Tree” (met Nik Kershaw) en “Winter Wonderland” (met Rick Astley).

Ze brengt ook een mooie versie van Winter Song van Sara Bareilles en Ingrid Michaelson.

Kim Wilde schreef sommige nummers zelf, of met de hulp van haar broer Ricky Wilde.

Haar familie is ook betrokken bij het album: haar vader, haar man en haar dochter zijn te horen op verschillende nummers.

Mijn favoriete nummer is One, een eigen nummer van Kim Wilde dat laat zien dat ze meer is dan alleen mijn jeugdidool uit de jaren 80.

Michel Polnareff, na vijf jaar Amerikaanse ballingschap terug in Frankrijk.

Michel Polnareff werd geboren in 1944 in Nérac, Frankrijk, uit een Russische vader en een Franse moeder.

Zijn vader, Leib Polnareff, was een bekende componist die nummers schreef voor Edith Piaf, Mouloudji en andere beroemde artiesten.

Michel begon al op jonge leeftijd piano te spelen en ontwikkelde een passie voor muziek.

Hij verhuisde naar Parijs in de jaren zestig en brak door met zijn eerste hit “La poupée qui fait non” in 1966.

Sindsdien heeft hij meer dan 20 albums uitgebracht en talloze hits gescoord, zoals “Love me, please love me”, “L’amour avec toi”, “On ira tous au paradis” en “Goodbye Marylou”.

Hij staat ook bekend om zijn flamboyante persoonlijkheid en zijn controversiële imago dat vaak de aandacht trok van de media en het publiek.

Hij had verschillende relaties met beroemde vrouwen, zoals de actrice Annie Fargue (geboren in Etterbeek) en zangeres Afida Turner, die later relatie had met rapper Coolio en Mike Tyson. Afida Turner kwam verleden jaar te overlijden aan kanker.

Hij trouwde met het bekende model Danyellah in 2003 en kreeg een zoon, Louka, in 2010.

Michel Polnareff is nog steeds actief in de muziekwereld. Hij bracht verleden jaar een album uit met zijn grootste hits in een nieuwe bewerking.

Hij woont momenteel in Los Angeles, Verenigde Staten, waar de bijna 80-jarige zanger zou werken aan een nieuw album (Joepie 12 november 1978).

Vanaf vandaag ligt het album Mamouna/Horoscope van Bryan Ferry in de platenwinkel.

Het dubbelalbum bevat een heruitgave van zijn album Mamouna uit 1994 en een onuitgebracht album dat hij in dezelfde periode opnam.

Mamouna is voor mij één van zijn beste albums uit zijn solocarrière dat dit jaar dit jaar 50 jaar bestaat.

Want Bryan Ferry’s solocarrière begon in 1973 met het album ‘These Foolish Things’.

Op het album horen we Bryan Ferry met het mooie nummer The Only Face. De originele versie, maar ook de opname met alleen pianobegeleiding uit 1993.

Horoscope laat zien hoe hij experimenteerde met verschillende stijlen en invloeden.

Het album bevat ook een lange versie van het Roxy Music-nummer Mother Of Pearl.