
Gisteren nog vandaag

Gisteren nog vandaag
Foto's, en reportages en voor 95 % niet terug te vinden op Google uit ons ver verleden, over Gent, Vlaanderen, film, muziek, sport, politiek en zoveel meer uit tijdschriften en kranten en jaarboeken. Vanaf de jaren 1900 tot en met gisteren. Meer foto's en artikelen terug te vinden op onze Fb groep Gisteren nog vandaag en de Fb groep Weetjes over popmuziek
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag
Weetjes over popmuziek
Plastic Bertrand, pseudoniem voor Roger Jouret en is geboren in Brussel op 24 februari 1954.
Hij studeerde muziektheorie en percussie aan de Muziekacademie en behaalde zijn diploma aan het Athénée Adolphe Max in Brussel.
Als tiener speelde hij al in verschillende groepjes in Brussel en trad in de zomer op aan de Belgische kust.
Ook aan de Nederlandse kust was hij te zien en zelfs Radio Veronica maakte eind de jaren zestig gebruik van hem als drummer.
Omdat hij niet direct de toelating kreeg om te gaan te studeren aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel, bracht hij een jaar door aan het Saint-Luc Instituut waar hij design studeerde.
In 1973 begon hij aan het Conservatorium om muziektheorie, percussie en muziekgeschiedenis te studeren.
In datzelfde jaar was startte hij ook als drummer bij de Belgische groep Hubble Bubble.
Voor deze groep schreef hij het nummer New Promotion die pas in 1978 uitkwam als single.
Begin 1977 verliet hij de groep om solo te gaan onder de artiestennaam Plastic Bertrand.
In datzelfde jaar brak hij door met zijn debuutsingle Ça plane pour moi, wat zoveel wilt zeggen in het Nederlands als alles verloopt goed voor mij.
Het nummer is geschreven door componist en producer Lou Deprijck en de tekst is van Yves Lacomblez, die we ook kennen als Pipou van de groep Two Man Sound.
Later zal trouwens ook blijken dat Bertrand het nummer niet zelf had ingezongen, maar dat het Lou Deprijck zelf was.
In een interview vertelde Lou Deprijck dat de rede waarom hij het toen niet zelf vertolkte, was omdat hij niet geloofwaardig zou zijn als punker.
De single was in Vlaanderen goed voor een tiende plaats in de Brt Top 30 en in Nederland bereikte het zelfs de tweede plaats in de Top 40.
In Zwitserland was het zelfs een nummer één hit en het bereikte zelfs de negenendertigste plaats in de Amerikaanse Billboard Top 100 en daarmee de tweede Franstalige single die toen zo hoog scoorde.
Trouwens, het andere nummer die het beter deed en zelfs de eerste plaats bereikte in december 1963 in de Amerikaanse Billboard Hot 100, was ook een Belgische productie, namelijk het nummer Dominique van Sœur Sourire.
Na deze hit had Plastic Bertrand in 1978 nog een klein hitje in Wallonië met Tout petit la planète.
In Vlaanderen niet meer dan een radiohit, alleen in Zweden was dit nummer goed voor een vijftiende plaats.
In Frankrijk had hij nog enkele andere hits zoals Sans Amour, Hula Hoop, L’Amour OK en Asterix Est La.
Ongeveer acht jaar later nam hij deel aan het Eurovisiesongfestival uitkomende voor Luxemburg met het liedje Amour amour.
Hij eindigde op de op één na laatste plaats.
In 1989 had Plastic Bertrand nog een hit met Slave to the beat.
Zijn laatste album L’expérience Humaine is van 2022 en was succesvol in Frankrijk.
Gisteren nog vandaag
Gisteren nog vandaag