Categorie: Sport

75 jaar geleden, reclame voor Pontiac Uurwerken met de Belgisch baanwielrenner Jef Scherens (maart 1949)

Jef Scherens werd zes keer onafgebroken wereldkampioen sprint op de baan van 1932 tot 1937.

In 1938 verloor hij de finale tegen Arie van Vliet. De revanche een jaar later ging niet door omdat de oorlog uitbrak.

In de oorlogsjaren werden er geen wereldkampioenschappen gereden, anders had hij er wellicht nog enkele wereldtitels bijgedaan. In 1947, op 38-jarige leeftijd, werd Scherens een laatste keer wereldkampioen.

Naast zijn 7 wereldtitels en 16 Belgische titels won Scherens ook alle Grote Prijzen van diverse landen en op een bepaald moment bezat hij alle sprint- en ronderecords van alle grote wielerbanen in Europa.

Sinds 1963 wordt er in Leuven jaarlijks de GP Jef Scherens gereden. (diverse bronnen en Wikipedia)

60 jaar geleden, te gast bij de legendarische voetballer Victor Mees die zijn carrière begon en eindigde bij Antwerp FC.

Mees was een geboren voetballer, die al op jonge leeftijd zijn talent toonde op de speelplaats van het Sint-Edwarduscollege in Merksem.

Antwerp FC haalde hem binnen met een paar voetbalschoenen als lokmiddel en liet hem debuteren in het eerste elftal toen hij nog maar 17 jaar was.

Hij zou 649 keer het rood-witte shirt dragen en vele successen behalen met de club.

Mees was ook een vaste waarde bij de nationale ploeg, waarvoor hij 68 keer uitkwam tussen 1949 en 1960.

Hij scoorde drie keer als Rode Duivel en droeg vaak de aanvoerdersband.

Hij maakte zijn eerste interland mee tegen Spanje, nadat hij zijn huwelijksplannen met zijn Engelse verloofde Ida France had moeten uitstellen.

Zijn laatste interland speelde hij tegen Nederland, onze eeuwige rivaal.

Mees was een sierlijke en elegante speler, die bewondering oogstte bij vriend en vijand.

Zo kreeg hij ooit een compliment van John Carrey, de ster van Manchester United, die hem de beste speler noemde die hij ooit had gezien.

Mees was een gentleman op en naast het veld, die zijn passie voor het spel altijd combineerde met respect voor de tegenstander.

Gisteren nog vandaag

Vandaag opening Olympische Winterspelen 1924 (25 januari 1924)

De Olympische Winterspelen van 1924 waren de eerste editie van dit internationale sportevenement.

Ze werden gehouden in Chamonix, een stad in de Franse Alpen, van 25 januari tot 5 februari.

Er deden 294 atleten mee uit 16 landen, die streden om 16 medailles in 6 sporten.

De Winterspelen waren geïnspireerd door de Noordse Spelen, die sinds 1901 in Zweden werden georganiseerd.

Enkele hoogtepunten van de Winterspelen waren: de eerste olympische titel voor schaatser Charles Jewtraw uit de VS, de dominantie van de Noorse skiër Thorleif Haug, die vier medailles won, en de jongste deelname ooit van kunstschaatsster Sonja Henie uit Noorwegen, die later driemaal olympisch kampioen zou worden.

Er namen achttien deelnemers uit België deel in vier takken van sport: bobsleeën, kunstschaatsen, schaatsen en ijshockey.

Er werd één medaille behaald.

Het Belgische bobsleeteam België I, bestaande uit René Mortiaux, Charles Mulder, Paul Van Den Broeck, Victor Verschueren en Henri Willems, veroverde brons.

De Duitse wielrenner Rolf Wolfshohl mag vandaag 85 kaarsjes uitblazen.

Rolf Wolfshohl won de Ronde van Spanje in 1965 en hij was ook een specialist in het veldrijden, waar hij drie wereldtitels behaalde (1960, 1961 en 1963)

Het einde van zijn carrière was minder, zo was hij het slachtoffer van een ernstig ongeluk in 1967 en een dopingbeschuldiging in 1971.

Hij stopte met wielrennen in 1975.

Daarna had hij een fietsenwinkel.

Zijn zoon Rolf-Dieter Wolfshohl was ook wielrenner.

Op 17 juli 1984 krijg hij tijdens een wedstrijd een ongeluk, met als gevolg een gebroken halswervel.

Hij zal daardoor nooit meer kunnen lopen.

De pech stopt niet voor Rolf-Dieter Wolfshohl, want in 2011 kreeg hij te horen dat hij kanker had.

Negen maanden later sterft Rolf-Dieter Wolfshohl in het ziekenhuis van Bonn.

Gisteren nog vandaag

Gisteren nog vandaag

Gisteren nog vandaag

Gisteren nog vandaag

Jean-Marie Pfaff, de legendarische doelman van de Rode Duivels en Bayern München, viert vandaag zijn 70ste verjaardag.

Hij wordt beschouwd als een van de beste keepers aller tijden en heeft een indrukwekkende carrière achter de rug.

Hij speelde meer dan 500 wedstrijden op het hoogste niveau, won drie landstitels en twee bekers met Bayern, en nam deel aan drie WK’s met België.

Hij werd ook verkozen tot Europees Doelman van het Jaar in 1987.

Pfaff is niet alleen een sporticoon, maar ook een bekende tv-persoonlijkheid.

Hij was de hoofdrolspeler in de realityserie ‘De Pfaffs’, die het leven van hem en zijn familie volgde.

Hij is al meer dan 40 jaar getrouwd met Carmen Seth, met wie hij drie kinderen heeft: Debby, Kelly en Lyndsey.

Zijn kinderen en kleinkinderen zijn ook actief in de showbizzwereld, als zangers, modellen of presentatoren.

Een paar leuke weetjes over Pfaff zijn dat hij een fervente supporter is van FC Barcelona, dat hij een eigen stripreeks heeft, en dat hij ooit een liedje opnam met Will Tura.

Hij staat bekend om zijn sympathieke en humoristische karakter, en om zijn typische uitspraken in het Duits of het Engels.

Hij is een graag geziene gast in talkshows en spelprogramma’s, waar hij altijd voor ambiance zorgt.

Te gast bij de De Belgische voetballer André Piters(Panorama november 1963).

André Piters maakte in de jaren zestig en zeventig furore als aanvaller bij Standard Luik en de nationale ploeg.

Hij won samen zijn club de Belgische kampioenschappen van 1958 en 1961) en ook één maal de Beker van België in 1954.

Hij stond bekend om zijn harde, maar faire spel, zijn leiderschap en zijn tactisch inzicht.

Piters overleed in 2014 op 83-jarige leeftijd na een slepende ziekte.

40 jaar geleden, zanger Ludo van The Kids en zijn broer Frank.

Hij is de broer van Ludo Mariman, de frontman van de legendarische Antwerpse punkband The Kids.

Frank begon al op jonge leeftijd te voetballen bij R Antwerp FC, waar hij alle jeugdreeksen doorliep en uiteindelijk een vaste waarde werd in het eerste elftal.

Hij speelde als linksachter en stond bekend om zijn snelheid, techniek en inzet.

In 1981 kreeg hij zijn enige selectie voor de nationale ploeg, toen hij in een oefenwedstrijd tegen Spanje Eric Gerets verving.

Helaas werd zijn carrière getekend door zware blessures, die hem lang aan de kant hielden en zijn niveau deden dalen.

In 1984 werd hij uitgeleend aan KV Kortrijk, maar na zijn terugkeer bij Antwerp kon hij niet meer zijn oude vorm terugvinden.

In 1989 moest hij noodgedwongen stoppen met voetballen na een nieuwe blessure. Frank Mariman verdedigde 317 keer het shirt van R Antwerp FC en heeft een mooi internationaal palmares: uefa- en beloftenint., A-int. (1 sel – 0 goals)(16.12.1981 – Spanje 2-België 0).